خداوند به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد:
«يا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ* قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا»
شب را به عبادت برخيز، اما نه همه شب را، بلكه شب را دو قسمت كن. چون آن زمان زود مى‌خوابيدند، يعنى آفتاب كه غروب مى‌كرد، نماز مى‌خواندند و چند لقمه شام مى‌خوردند و مى‌خوابيدند. الان در بعضى از شهرهاى كوچك و دوردست، قريه‌ها و روستاهاى ايران همين طور است. آن وقت كه من شاگرد مدرسه‌اى بودم، سه ماهه تعطيل تابستان ما را در ييلاقى كه نسبت به تهران دور بود، مى‌فرستادند، پدربزرگ ما در آنجا زندگى مى‌كرد، همانجا به دنيا آمده بودند و در همانجا نيز از دنيا رفتند.
آنجا، خانواده‌ها و همسايه‌ها و همه مردم شهر، به مسجد مى‌آمدند و نماز مغرب و عشا را به جماعت مى‌خواندند، وقتى برمى‌گشتند، شام مختصرى مى‌خوردند و يك ساعت بعد، همگى خواب بودند. آن وقت دو ساعت مانده به اذان صبح، بيدار مى‌شدند، نماز شب مى‌خواندند، گريه و سجده‌هاى طولانى مى‌كردند و براى مردم و همسايگان دعا مى‌كردند.
خدا به پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله اجازه نداد كه همه شب را بيدار باشد، بلكه فرمود: شب را دو نيم كن و فقط يك نيمه‌اش را براى عبادت بيدار باش، يا سه قسمت كن، دو قسمتش را بخواب و استراحت كن.
منبع : پایگاه عرفان
