معجزه به کار خارق العاده ای گفته می شود که مدعیان نبوت برای اثبات مدعای خود که ارتباط با عالم غیب و خدای عالم هستی بوده می آوردند و دیگران را نیز به مقابله و معارضه و آوردن مثل آن دعوت می کنند و چون کسی مانند آن را نمی تواند بیاورد و عاجز از انجام آن است بدان معجزه می گویند .
قرآن خواندن سر امام حسین علیه السلام
قرآن خواندن سر مقدس امام حسین (علیه السلام) از معجزات روشن آن حضرت به شمار می رود. در آخرین لحظات که سپاه دشمن بر امام حسین یورش بردند توسط سنان ابن انس سر امام از تن ایشان جدا شد و سر حضرت توسط خولی به نزد ابن زیاد در کوفه برده شد.
بعد از چند روزی که سرهای شهدای کربلا به همراه کاروان اسرا در کوفه بود عبید الله دستور داد که اسرا و سرهای شهدا را به همراهی 500 نفر نیرو به شام به نزد یزید ابن معاویه بفرستند.؛ در حالیکه سرهای شهدا در میان تمام کوچه ها و قبیله های کوفه بگردانند.
زید ابن ارقم روایت کرده است که من در آن روزی که سرهای شهدای کربلا را در میان کوچه ها بر روی نیزه ها حمل می کردند، در میان غرفه ای نشسته بودم که سر بریده امام حسین علیه السلام را که بر فراز یک نیزه جا داشت از برابرم گذشت و در آن هنگام شنیدم که سر حسین بن علی علیه السلام آیه ای از سوره ی کهف را تلاوت می کرد: أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً (کهف، آیه 9) : آیا گمان کردی اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند؟!
تطابق اصحاب کهف با امام حسین علیه السلام
همانطور که می دانیم اصحاف کهف و رقیم جمعی از جوانان خداجو بودند که در عصر زمامداری پادشاهان ظالم و کافری به نام دقیانوس زندگی می کردند و برای حفظ عقیده خود و مبارزه با طاغوت عصر خویش به غاری از کوه پناه بردند که در آن غار 309 سال در خواب بودند: فَضَرَبْنا عَلَی آذانِهِمْ فِی الْکَهْفِ سِنینَ عَدَداً (کهف، آیه 11) : پس ما در آن غار سالی چند ، خوابی گران بر آنان مسلط ساختیم.
حضرت می خواهد این نکته را برساند که شهادت من به دست مسلمانان؛کسانیکه من با آنها مذهبم یکی است، کسانیکه به دین جدم رسول الله می باشند و هنوز از رحلت جدم بیش از پنجاه سال نگذشته است، بسیار عجیب تر از داستان اصحاب کهف است
خواندن آیه ی 9 از سوره ی کهف توسط سر مبارک امام حسین علیه السلام، می تواند اشاره به این نکته نیز باشد که آن حضرت نیز در آن عصر ظلمت خیز و تاریک راه هجرت و مبارزه را در پیش گرفت و البته مبارزه و قیام امام حسین کجا و هجرت اصحاب کهف کجا!
چرا امام حسین علیه السلام بر نیزه آیه ی قرآن را خواند؟
بدون شک سخن گفتن سر مقدس امام حسین علیه السلام یکی از معجزات آن بزرگوار می باشد و این اتفاق دو بار صورت گرفته است؛ یکبار در کوفه و مرتبه ی بعد در شام. این معجزه امر خارق العاده ای است که برای اثبات حق و همراه تحدی تحقق پیدا می کند. سخن گفتن سر مقدس امام حسین علیه السلام برای اثبات حق و حقانیت اوست.
چرا حضرت آیه مذکور را تلاوت کردند:
1.سخن گفتن سر امام حسین علیه السلام نشانه الهی بودن قیام ایشان می باشد چون همگان عاجز از این امر هستند و سر بریده نمی تواند سخن بگوید .
2.احتمال دوم اینکه سر می خواهد بیان کند: هر چند سر از بدن ما جدا کردند و بالای نیزه قرار دادند اما ما هنوز زنده هستیم و حیات ما جاودانگی و همیشگی است .
حرث ابن وکیده میگوید من همراه با کسانی بودم که سر حسین بن علی را حمل می کردند شنیدم که می فرمود: أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً (کهف، آیه 9)
خواندن آیه ی 9 از سوره ی کهف توسط سر مبارک امام حسین علیه السلام، می تواند اشاره به این نکته نیز باشد که آن حضرت نیز در آن عصر ظلمت خیز و تاریک راه هجرت و مبارزه را در پیش گرفت و البته مبارزه و قیام امام حسین کجا و هجرت اصحاب کهف کجا!
من در خودم شک کردم که آیا من دارم صدای ابی عبد الله را می شنوم ؟حضرت به من فرمود: ای فرزند وکیده آیا نمیدانی که ما ائمه نزد پروردگارمان زنده هستیم؟
3.احتمال سوم این است که حضرت می خواهد این نکته را برساند که شهادت من به دست مسلمانان؛ کسانیکه من با آنها مذهبم یکی است، کسانیکه به دین جدم رسول الله می باشند و هنوز از رحلت جدم بیش از پنجاه سال نگذشته است، بسیار عجیب تر از داستان اصحاب کهف است.
منهال بن عمرو می گوید: سر امام حسین (علیه السلام) را در دمشق دیدم که این سخن را گفت: اعجب من اصحاب الکهف قتلی و حملی: یعنی به شهادت رساندن من و بر نیزه کردن سرم از امر اصحاب کهف عجیب تر و شگفت انگیز تر است. من پسر دختر پیامبر هستم که مرا و اصحابم را بین دو نهر آب با لب های تشنه سر بریدند و به شهادت رساندند.
کلام آخر
امام با این اعجاز می خواست ثابت کند که حق هرگز نابود نمی شود و همیشه زنده است.
منابع:
تفسیر المیزان؛ علامه محمد حسین طباطبایی
تفسیر نور؛ آیت الله مکارم شیرازی
بحارالانوار؛ مجلسی، جلد 45 .صفحه 121
عاشورا؛ ریشه ها، انگیزه ها، رویداد ها و پیامد ها؛ ایت الله مکارم شیرازی، ص 56
مریم خندابی
منبع : تبیان
