شايد از اين روايت تعجب كنيد و به اسلام ميلياردها آفرين بگوييد. رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد: كشاورز و باغدارى كه چاه كنده است، خاك آن را بيرون ريخته، سطل آب را نيز گذاشته، نهال در دست دارد، مى‌خواهد آن را بكارد، كسى بيايد و به او بگويد: چكار مى‌كنى؟ ده دقيقه ديگر قيامت برپا مى‌شود، خورشيد، ستارگان، آسمان‌ها و همه به هم مى‌ريزد، تمام زندگان مى‌ميرند و راست بگويد.
پيغمبر صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد: راست مى‌گويد كه ده دقيقه ديگر قيامت است. اگر اين كشاورز نهال را دور بياندازد و بگويد: ما كه ده دقيقه ديگر مى‌ميريم، چرا نهال بكاريم؟ در قيامت او را به اندازه آن نهال محاكمه مى‌كنند، كه به آبادى زمين لطمه زده‌اى. به چه دليل اين نهال را رها كردى؟ تو كار مثبت خود را انجام بده.
اگر مردم وارد عبادت و خدمت شوند، خيلى از اين كارهاى مثبت را با رغبت تمام انجام مى‌دهند. پيغمبر صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد: كشاورزى كه مى‌كارد، تا سال ديگر، هر چه پرنده، پروانه و مورچه در اين زمين، دانه‌اى، برگى بچيند و بردارد و ببرد، خدا به تعداد تمام اين دانه‌ها و برگ‌ها در نامه عمل مالك و كشاورز ثواب مى‌نويسد. اين گونه عمر را هزينه كنيد. شكر عمر به اين است كه عمر در عبادت و خدمت به معناى كامل، هزينه شود. پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمودند: اولين دادگاه قيامت در رابطه با عمر است. خوش به حال شما كه قدر عمر خود را مى‌دانيد:
«أَ فَمَنْ كانَ مُؤْمِناً كَمَنْ كانَ فاسِقاً لا يَسْتَوُونَ»
خدا مى‌فرمايد: مؤمن و فاسق مساوى نيستند. آن كسانى كه عمر خود را به لجن گناه مى‌كشند، منفور خدا هستند. مگر اين كه برگردند.
منبع : پایگاه عرفان
