در دنباله آيه مى‌خواهد شكل ظاهرى زندگى آنها را بگويد كه اين‌ها فريب چه چيزى را خوردند:
«كَماءٍ أَنْزَلْناهُ مِنَ السَّماءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَباتُ الْأَرْضِ مِمَّا يَأْكُلُ النَّاسُ وَ الْأَنْعامُ»
مانند آبى كه از آسمان فرستادم، كه اين آب كارش اين است كه: گياهان را از زمين روياند و از حالت آب، خود را به شكل سبزى‌ها، درختان و ميوه‌ها نشان داد. به وسيله اين آب، گياهانى خوراكى درآمدند.
اين خوراكى‌ها چقدر قيمت دارد. خدا مى‌فرمايد: سر اين سفره، انسان‌ها، حيوانات، حشرات، خزنده‌ها، جهنده‌ها، همه نشسته‌اند. اين‌ها خيال كردند كه اين زندگى امتياز است؟ اگر امتياز بود كه سر اين سفره، حيوانات را نمى‌نشاندم.
يعنى اين مجموعه، اداره كننده شكم است، پس چه امتيازى دارد؟
منبع : پایگاه عرفان
