لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا الْحُسْنى»
آنان كه عمر خود را تا حال به نيكى، زيبايى و درستى هزينه كردند، «أَحْسَنُوا» ماضى است. براى آنها چه چيزى در آخر زندگى مى‌ماند؟ «الْحُسْنى» بهتر از عمرى كه هزينه كردند، براى آنها قرار دادم.
يعنى چه؟ يعنى اينها خدمت كردند و من پاداش بهتر از خدمت را براى آنان قرار دادم. نماز خواندند، روزه گرفتند، كمك كردند. هر چيزى را كه مى‌خواهيد، حساب كنيد:
«لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا الْحُسْنى»
به تمام عبادات و خدمت‌هاى آنان، پاداش بهتر مى‌دهم.
تمام است؟ مى‌فرمايد: نه. به همه عبادات و خدمت‌هاى آنان پاداش بهتر مى‌دهم، اما از نظر منِ خدا تمام نيست؛ «زِيادَةٌ» ما اين اضافه را نمى‌دانيم چيست كه براى شما بگوييم. چيزهايى درباره اين «زِيادَةٌ» نوشته‌اند، اما قانع كننده نيست.
«وَ لا يَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَ لا ذِلَّةٌ»
محال است اينها نزد من خجالت زده باشند. كه در قيامت سر خود را پايين بيندازند و شرمسار و خجالت زده باشند، نه. اينها خيلى عزيز، با م نزلت، با رتبه و جايگاه بلند هستند.
آخر آيه مى‌فرمايد:
«أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ»
اين هزينه كردن عمر در صراط مستقيم است.
دوباره برمى‌گردد و آن كسانى كه در آيه اول، زندگى آنان را به آب مثال زده است، مى‌فرمايد:
«وَ الَّذِينَ كَسَبُوا السَّيِّئاتِ»
آن افرادى كه همه عمر، فقط براى شكم، گناه، معصيت، فريب، مكر، حيله، زندگى كردند، با اينها چه مى‌كند؟
در آيه قبل مى‌فرمايد: آن كسانى كه عبادت و خدمت كردند، پاداش بهتر از آنها و زيادتر نيز مى‌دهم. اما اين‌هايى كه با من، انبيا، قرآن و ائمه عليهم السلام جنگيدند، همه چيز را زير پا گذاشتند، شانه بالا انداختند، سينه سپر كردند، هر چيزى خواستند گفتند، خوردند و بردند، زنا كردند، عرق خوردند، مال مردم را خوردند، جنايت كردند، فقط به اندازه گناهشان آنها را كيفر مى‌دهم. آنها را ذرّه‌اى اضافه‌تر جريمه نمى‌كنم.
اگر ما باشيم، گنهكار را به صد برابر جرمش به مجازات مى‌كشيديم، اما خدا تمام بدكاران عالم را به اندازه بدى آنان كيفر مى‌دهد. اما
«وَ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ»
تمام وجودشان را خوارى فرا مى‌گيرد،
«ما لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عاصِمٍ»
كسى از جانب خدا در قيامت اينها را يارى نخواهد كرد.
«كَأَنَّما أُغْشِيَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعاً مِنَ اللَّيْلِ مُظْلِماً»
صورت اينها در قيامت مانند اين است كه قطعه‌اى از شب بسيار تاريك، تمام صورت آنان را سياهى پوشانده است. اينها را انگشت نما مى‌كنند و آبروى آنان را مى‌ريزند.
«أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ»
اينها كل زندگى خود را به آتش كشيدند. به اين ظاهر زيباى زندگى دنياى آنها نگاه نكنيد.
منبع : پایگاه عرفان
