استاد انصاریان: برای حفظ ایمان و تقوا با صادقین همراه شویم/ ایمان ما لحظه ‌به ‌لحظه در معرض خطر است

دارالعرفان/  محقق، مفسر و پژوهشگر قرآنی گفت: ایمان و تقوای ما لحظه‌به‌لحظه در معرض خطر است لذا باید در پناه حافظانی قرار بگیریم که ایمان و تقوایمان را حفظ کنند و این ایمان و تقوا را تا محشر بکِشانند.

به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در حسینیه هدایت تهران، اظهار کرد: با توجه به اینکه خدا به همهٔ مردم مؤمن خطاب می‌کند: «یا ایها الذین آمنوا اتقوا الله»، معلوم می‌شود اهل ایمان از صادقین نیستند، بلکه مؤمنین هستند. ای مؤمنان، «اتقوا الله» تقوای الهی را مراعات کنید، این مراعات باید در انتخابِ محور، اسوه و امام برای زندگی‌ باشد بنابراین به‌ دنبال مردم عادی، بیگانه و بی ‌دین راه نیفتید، چون دودمانتان در دنیا و آخرت به باد می‌رود.

وی ادامه داد: خودتان انتخابگر نباشید، چون اهلش نیستید؛ شما مؤمن و باتقوا هستید و برای حفظ ایمان و تقوایتان، «کونوا مع الصادقین»؛ فقط با صادقین همراه باشید، این امری واجب و الهی است.

استاد انصاریان به معنا و مفهوم "صادق" اشاره و تصریح کرد: صادق یعنی کسانی که از روز ولادت تا روز خروج از دنیا صادق و راستگو هستند و به اندازه یک چشم به‌هم‌زدن نیت، عقل و فکرشان از صدق فاصله نمی‌گیرد؛ ما مؤمن، متدیّن و باتقوا هستیم، اما ایمان و تقوای ما لحظه‌به‌لحظه در معرض خطر است لذا باید در پناه حافظانی قرار بگیریم که ایمان و تقوایمان را حفظ کنند و این ایمان و تقوا را تا محشر بکِشانند.

وی افزود: اگر دنبال غیر برویم، یعنی صادقین را بعد از مرگ پیغمبر رها کنیم، طبق روایات فراوانی که در معتبرترین کتب نقل شده است، ائمهٔ ما - اهل‌بیت(ع) - فرموده‌اند: «نحن الصادقون»! خیلی روشن است، اگر خود ما جزء صادقان بودیم که خدا امر نمی‌کرد بروید و زلفتان را با زلف صادقین گره بزنید. صادقین مقاماتی بالاتر از انسان‌ها، فرشتگان و عالم هستند، - خدا می فرماید:- حال اگر این راهنمایی من را کنار بگذارید و به سراغ صادقین نروید و به سراغ دیگران بروید و آنها را محور قرار دهید، وضع‌ تان این است که در آیهٔ 102سورهٔ کهف بیان شده است. «أَفَحَسِبَ اَلَّذِینَ کفَرُوا أَنْ یتَّخِذُوا عِبٰادِی مِنْ دُونِی أَوْلِیٰاءَ» خداوند در این آیه می فرماید: اگر به‌دنبال غیر بروید، اصلاً دین ندارید و مسلمان نیستید، خیالباف هستید؛ خیال می‌کنید آنهایی که در مقابل من سینه‌سپر می‌کنند و هدایت و دلالت من را کنار می‌زنند و غیر را به جای صادقین، محور و ولیّ خودشان انتخاب می‌کنند، کار درستی می‌کنند؟ «افحسب الذین کفروا ان یتخذوا عبادی من دونی»، به اینها یقین بدهم که «إِنّٰا أَعْتَدْنٰا جَهَنَّمَ لِلْکٰافِرِینَ نُزُلاً» به‌طور یقین، من جهنم را - که هفت طبقه و عذاب‌هایش در اوج است - جای پذیرایی کسانی قرار داده‌ام که صادقین را حذف نکنند و به‌دنبال این و آن بروند. حال هرچه می‌خواهند، نماز بخوانند و روزه بگیرند، بنابراین محور ایمان، عبادت، فکر و اندیشهٔ شما باید صادقین باشند، رو کردن به غیرصادقین پذیرایی در جهنم است.

استاد انصاریان به جاذبه و دعوت عده ای از جانب خداوند و ائمه اطهار(ع) اشاره و اظهار کرد: امام صادق(ع) می‌فرمایند: خیالتان راحت باشد که ما دعوت‌کنندهٔ به این امور و آورندهٔ شما به این امور هستیم؛ جاذبهٔ صادقین جاذبهٔ خداست و محوریت صادقین محوریت خداست. این نالهٔ مردمِ مؤمن واقعی به درگاه خدا در سورهٔ نساء است: «اَلَّذِینَ یقُولُونَ رَبَّنا أَخْرِجْنٰا مِنْ هٰذِهِ اَلْقَرْیةِ اَلظّٰالِمِ أَهْلُهٰا وَ اِجْعَلْ لَنٰا مِنْ لَدُنْک وَلِیا وَ اِجْعَلْ لَنٰا مِنْ لَدُنْک نَصِیراً» خدایا! ما گرفتار ظالمان هستیم، خدایا! گرفتار شهرهای پر از ستم هستیم، خدایا! گرفتار مردم بی‌رحم و مردمی هستیم که یک‌ذره غیرت انسانی ندارند، از حضرت تو درخواست می‌داریم برای ما سرپرست و یاری قرار بده که ما را از این‌همه ستم نجات بدهد. این خواستهٔ مؤمنین عالم است، دعا مستجاب و آیه نازل شد، «انما ولیکم الله»، خودم ولیّ و سرپرست تو هستم، «و رسوله»، و پیغمبرم هم ولیّ تو و سرپرست توست؛ چون تو من را نمی‌بینی و من پیغمبر را قرار داده‌ام که ولایت کلیهٔ الهیه‌ام را از مَجرای نبوت به تو برسانم که ستمگران به دینت، به ناموست، به عقلت و به فکرت ضربه نزنند. ولایت من، ولایت رسول من است، «والذین آمنوا» و کسانی که در ایمان غرق هستند، «الذین یقیمون الصلاة» وجودشان نماز است، «ویؤتون الزکاة»، وجودشان پرداخت است، حتی «وهم راکعون»، در نمازشان؛ در نماز هم درحال پرداخت هستند و با ایمانشان یک دنیایی را سیراب می‌کنند. ای مردم مؤمن؛ دعایتان را مستجاب کردم و چون درخواست کرده‌اید، خودم و پیغمبرم و صادقین را سه ولیّ برایتان قرار دادم.

وی در مورد صادقین گفت: آیه «إِنَّمٰا وَلِیکمُ اَللّٰهُ وَ رَسُولُهُ وَ اَلَّذِینَ آمَنُوا اَلَّذِینَ یقِیمُونَ اَلصَّلاٰةَ وَ یؤْتُونَ اَلزَّکٰاةَ وَ هُمْ رٰاکعُونَ» در مورد صادقین و در مرحله اول در حقّ علی ‌بن ‌ابی‌طالب(ع) نازل شده است و حضرت علی(ع) پس از وفات پیغمبر ولیّ است. صادقین اولیای نعمت‌های مادّی و معنوی ما هستند و ما در معارفمان می‌خوانیم: «انتم اولیاء النعم»، صادقین علاوه ‌براینکه اولیای نعمت ظاهری و باطنی ما هستند، این نعمت‌دهی‌شان زوال‌پذیر نیست و تمام نمی‌شود. امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند: «ولا یقاس بهم احد»، یک‌نفر را هم با صادقین و با اهل‌بیت(ع) پیغمبر مقایسه نکنید و بگویید این بالاتر است، اگر بگویید مساوی است، کافر می‌شوید، «ولا یقاس بهم احد» نه ملائکه را با ما مقایسه کنید، نه جن، نه اِنس، نه سماوات و نه ارض، احدی در این عالم با ما مقایسه نمی‌شوند و ما در این عالم تک افتاده‌ایم و شیعیان ما هم تک افتاده‌اند. گِل ما در عالم تک است و شیعیان ما از اضافهٔ گِل ما آفریده شده‌اند «شیعتنا منا خلقوا من فاضل طینتنا»، «یحزنون لحزننا»، هر وقت ما غصه‌دار می‌شویم، آنها هم غصه‌دار می‌شوند.

استاد انصاریان درباره پرسشی از امام صادق(ع) درباره عزاداری برای امام حسین(ع) گفت: شخصی به امام صادق(ع) گفت: یابن ‌رسول‌الله! کسی که می‌میرد یا شهید می‌شود، یک جلسه مأتم یا عزاداری برای او می‌گیرند و گریه می‌کنند و تمام می‌شود، این چیست که حسینِ شما سال‌ها پیش شهید شده و بعد از شهادتش همچنان همه عزادار هستند و این گریه ها سال‌به‌سال ادامه دارد، حضرت فرمودند: می‌دانی علت ادامهٔ گریه چیست؟ اول محرم که می‌شود، ملائکهٔ ملکوت، پیراهنِ خون‌آلود و پاره‌پارهٔ حسین ما را به طرف دنیا آویزان می‌کنند. فرشتگان نمی‌گذارند که هم ما ائمه با چشممان ببینیم و هم شیعیان ما، نمی‌گذارند برای اینکه اگر ما آن پیراهن را با آن وضع ببینیم، زنده نمی‌مانیم! ما و شیعیانمان هر دو با چشم بصیرت، آن پیراهن را می‌بینیم و گریه می‌کنیم، این پیراهن تا دنیا هست، آویخته می‌شود و این پرچم‌هایی که آویزان می‌کنند، نشانهٔ آن پیراهن است، تا وقتی خدا دنیا را به‌هم می‌ریزد و قیامت برپا می‌شود.

استاد انصاریان به ثمره و سود بودن با صادقان اشاره و اظهار کرد: خداوند در سورهٔ فصّلت می فرماید: «نَحْنُ أَوْلِیٰاؤُکمْ فِی اَلْحَیٰاةِ اَلدُّنْیٰا وَ فِی اَلْآخِرَة»، ما ولیّ نعمت ظاهر و باطن شما هم در دنیا و هم در آخرت بودیم، «وَلَکمْ فِیهٰا مٰا تَشْتَهِی أَنْفُسُکمْ»، آخرت به شما می‌گوییم: هرچه میل شما می‌کِشد، از نعمت‌های خدا استفاده کنید، «ولکم فیها ما تدعون»، هرچه هم می‌خواهید، بدون قید و بند بگویید. طبق روایاتمان خداوند در قیامت به 72 تن شهید کربلا می‌گوید: پرونده ندارید و جای ایستادن نیست و تمام درهای رحمت من به روی شما باز است، حرکت کنید! یکی از آنها قدم از قدم برنمی‌دارد، خطاب می‌رسد: بندگانم! به شما امر کردم، بروید؛ شما باید پیش از همهٔ بهشتی‌ها به بهشت بروید. تکان نمی‌خورند و می‌گویند: ما بدون حسین نمی‌رویم! «وَ لَکمْ فِیهٰا مٰا تَدَّعُونَ» و حسین(ع) هم در محشر می ماند تا همه گریه کنان او وارد بهشت شوند؛ این است سود بودن با صادقان.

انتهای پیام /