امام صادق عليه السلام به ياران خود فرمودند:
«كانَ أكثَرُ عِبادَةِ أبى‌ذرٍ التَّفَكُّرُ وَ الْاعتبارِ»
بيشترين عبادت ابوذر بر دو محور تفكّر و اعتبار بود. كلمه عبادت، بر خلاف تصوّر بعضى‌ها نماز و روزه، حج، زيارت و چند ركعت عبادت مستحبى است، از نگاه قرآن و اهل‌بيت عليهم السلام عبارت است از: مجموع حركات مثبت باطنى و ظاهرى. گرچه اين حركت- چه در درون و چه در بيرون- كوچك و كم به نظر بيايد و به فرموده خدا در قرآن مجيد: در نهايت، هم وزن ذرّه باشد كه من نمى‌دانم كلمه ذرّه را در قرآن چگونه معنا مى‌كنند.
گاهى گذشتگان ذرّه را به اين اشيايى كه در نور آفتاب شناور است، معنا مى‌كردند، مى‌گفتند: «اين شى‌ء بسيار ريزى كه اگر آفتاب نتابد، ما نمى‌بينيم و در تابش آفتاب شناور است.»
قرآن مجيد مى‌فرمايد: خداوند همين ذرّه اگر مثبت باشد، براى آن ارزش قايل شده است، چون در پيشگاه مقدس پروردگار، كميّت مطرح نيست، بلكه كيفيّت مطرح است.
كسى كه ميليون‌ها تومان خرج كار خير مى‌كند، ولى پروردگار طرف معامله‌اش نيست، كار او ارزش ندارد، چون كار وقتى ارزش پيدا مى‌كند كه به زلف قبولى حضرت حق متصل شود. خانواده‌اى نيز مى‌آيند و سه روز پياپى، در غروب، چند لقمه به يتيم و مسكين و اسير مى‌دهند، يك سوره كامل از قرآن در حق آنها نازل مى‌شود و به اين كار آنان بها مى‌دهد، در حالى كه كار از نظر كميت، چيزى نبوده است.
چهار قرص نان به محتاج دادند، ولى شما ببينيد كه خدا در قرآن مجيد براى همين كار كه به نظر كم مى‌آيد و وزن كمّيتش چيزى نيست، چقدر ارزش و حرمت قايل شده است كه پرونده‌اى دايمى براى اين كار باز كرده و كار را به عنوان اصيل‌ترين، پرقيمت‌ترين و زيباترين كار، تحت عنوان «ايثار» ثبت كرده است.
اين همان است كه حافظ مى‌گويد:
هرگز نميرد آن كه دلش زنده شد به عشق ثبت است در جريده عالم دوام ما
منبع: ارزش عمر و راه هزينه آن
منبع : پایگاه عرفان
