ايدئولوژي بهائيت

اصول اعتقادي و احكام فرقه بهائيت چگونه است؟

بهائيت فرقه‌اى انشعاب يافته از فرقه «بابيه» است كه اصول، مبانى اعتقادى و احكام آن را در بر مى‌گيرد. بنيان‌گذار فرقه بابيه «على‌محمد شيرازى» از طريق آشنائى با فرقه «شيخيه» اطلاعات محدودى پيرامون مسائل عرفانى، تفسير آيات و احاديث اسلامى كسب نمود.

پس از مرگ سيد كاظم رشتى، سيد على‌محمد در ابتدا خود را «باب» و نايب خاص امام زمان (عج) و واسطه فيض رسانى و ارتباط آن حضرت با مردم معرفى مى‌نمايد و پس از اندك زمانى در بالاى منبر به مردم اعلام مى‌دارد: «من خود امام زمان هستم!» تاريخ جامع بهائيت، بهرام افراسيابى، تهران: نشر سخن، 1371، ص 51..

به مرور زمان و پس از آن كه گروهى از پيروانش با جسارت اساس اسلام را منسوخ دانستند، على‌محمد باب با حمايت علنى و تلويحى سفارت روس در تهران، پا را فراتر نهاده و از ادعاى مهدويت به ادعاى نبوت تغيير شكل مى‌دهد و سپس با نوشتن كتاب «بيان» به نسخ احكام شريعت اسلام مى‌پردازد.

سرانجام باب در آخرين نوشته‌اش به نام «لوح هيكل الدين» مدعى مقام الوهيت نيز مى‌شود. در بخش مربوط به نقد عقايد بهائيت، به بررسى اين ادعاها و مستندات آنها پرداخته شود. به عنوان نمونه على‌محمد باب در وصيتنامه خود به يحيى (صبح ازل) چنين مى‌نويسد (ترجمه): «اين نامه‌اى از طرف خداى مهيمن و قيوم به سوى خداى مهيمن و قيوم است،...» (ر.ك: نقطة الكاف، ميرزا جانى كاشانى، ضميمه كتاب، به همّت ادوارد براون). هر چند نامبرده در مناظراتى كه با علماى ايران در شيراز، اصفهان و تبريز انجام داد، در بخش مربوط به نقد عقايد بهائيت نمونه‌اى از اين مناظرات ارائه گرديده است. نتوانست از عهده اثبات مدعيات سنگين خويش برآيد و اين امر، به همراه وجود خطاهاى بسيار ادبى و علمى در آثار و الواح وى، و مهمتر از آن ظلم و جناياتى كه پيروان او در مناطق مختلف كشور مرتكب مى‌شدند، باعث گرديد چندين‌بار توسط حكومت وقت دستگير و هر دفعه از گذشته خود ابراز ندامت نمايد؛ متن توبه‌نامه باب در بخش مربوط به نقد عقايد بهائيت ارائه گرديده است. لكن هربار توبه را مى‌شكست و دوباره تبليغ و آشوب را شروع مى‌نمود تا اينكه سرانجام در تبريز به جرم ارتداد (طبق فتواى علماى تبريز) به فرمان اميركبير تيرباران شد.

عقائد بهائيت‌

پس از مرگ باب از آنجا كه وى به ظهور فردى پس از خود با مقام «من يظهره اللَّه» نويد داده بود افراد زيادى ادعاى چنين مقامى كردند كه توسط حسينعلى و همكارى يحيى، يا كشته شدند يا از ادعاى خود دست برداشتند. سپس ميرزا حسينعلى مقام پيامبرى را براى خود ادعا كرد و از اينجا نزاع اصلى در ميان بابيان آغاز شد.

بابى‌هايى كه ادعاى حسينعلى را نپذيرفتند و بر جانشينى يحيى باقى ماندند «ازلى» نام گرفتند و پيروان حسينعلى (بهاءاللَّه) «بهائى» خوانده شدند. او با ارسال نامه‌هايى به اطراف رسماً آيين جديد را اعلام و عده‌اى از بابيان به او ايمان آوردند.

بهاءاللَّه مقامات زيادى براى خود ادعا كرد كه مهمترين آنها مقام «الوهيت و ربوبيت» بود. نكته‌اى كه خوانندگان گرامى در زمينه عقايد و احكام بهائيت لازم است توجه داشته باشند اين است كه مقامات بهائى به دليل وجود مشكلات متعددى كه در بسيارى از اين آموزه‌ها وجود داردهمواره اقدام به كتمان، تحريف يا توجيه آن براى پيروان خويش نموده‌اند. و حال آنكه - همانگونه در ادامه و بخش نقد عقايد بهائيت ملاحظه مى‌نمائيد - كاملاً مستند و غير قابل انكار مى‌باشد. او همچنين ادعاى شريعت جديدى نمود و با نگارش كتاب‌هايى نظير «ايقان»، «اقدس»، «لوح اشراقات»، «بديع»، «مجموعة الالواح» - كه براساس تفكر، اعتقادات و تعاليم باب تنظيم يافته - عقايد و احكام فرقه خود را بيان مى‌نمايد. تاريخ جامع بهائيت، ص 271 و 298 و 323 و 563. ر.ك: فرق و مذاهب كلامى، على ربانى گلپايگانى، قم: امير، 1377 شمسى، ص 341؛ شلبى، احمد، مقارنة الاديان اليهوديه، قاهره، مكتبة النهضة المصريه، سوم، 1973 ميلادى، ص 336. لازم به ذكر است «الواح» كه در نزد بابيان و بهائيان بسيار «مقدس»! و حكم وحى! را دارد، همان مجموعه «اصول» و «احكام» نوشته شده در دو كتاب مقدس! بهائيان است. كتاب اول «بيان» نام دارد كه توسط سيدعلى‌محمدباب تنظيم شده است، و كتاب دوم را «كتاب اقدس» مى‌گويند كه به وسيله ميرزا حسينعلى (بهاءاللَّه) رهبر بهائيت تنظيم و آماده شده است.

منابع اعتقادى و احكام بهائيان، نوشته‌هاى سيد على‌محمد باب، ميرزا حسينعلى بهاءاللَّه، عبدالبهاء و تا حدى نيز شوقى افندى است كه از نظر بهائيان مقدس بوده و در مجالس ايشان قرائت مى‌شود؛ هرچند كتب باب عموماً در دسترس بهائيان قرار نمى‌گيرد دليل آن اين است كه بهائيان از حقايق اعتقادات خود آگاه نگردندبه همين دليل بيت‌العدل مانع چاپ وانشار كتب باب مى‌گردد. و دو كتاب اقدس و ايقان ميرزا حسينعلى نزد آنان از اهميت خاصى برخوردار است.

بيشتر عقايد بهائيت در محور ميرزا حسينعلى (بهاءاللَّه) است كه در اينجا به چند نمونه اشاره مى‌شود:

1. نسخ اسلام؛ با ظهور سيد على‌محمد باب اسلام پايان گرفته و اينك دين جديد ظهور كرده و مردم بايد همگى بهائى شوند. بيان، على‌محمد باب، واحد اول، باب 15؛ واحد دوم، باب اول؛ واحد سوم، باب 14؛ همچنين ر.ك: شخصيت و انديشه‌هاى كاشف الغطاء، كتاب «الايات البينات»، به كوشش: احمد بهشتى، كانون نشر انديشه اسلامى، ص 109.
2. شناخت بهاءاللَّه؛ اولين چيزى كه بر بندگان واجب شده است شناخت محل تابش وحى و طلوع امراللَّه است، يعنى معرفت به ميرزا حسينعلى بهاءاللَّه كه در اثر اين شناخت اعمال قبول مى‌شود. كتاب اقدس، ميرزا حسينعلى نورى، ص 1؛ مجموعه الواح، ميرزا حسينعلى نورى، قاهره: مطبعه سعادت، 1338، ص 36؛ مفتاح باب الابواب، محمدمهدى خان زعيم‌الدوله تبريزى، ترجمه حسن فريد گلپايگانى، تهران: كتابخانه شمس، 1349.
3. بهاءاللَّه داراى مقام الوهيت و ربوبيت است. كتاب اقدس، ميرزا حسينعلى نورى، ص 77؛ كتاب مبين، ميرزا حسينعلى نورى، چاپ 1308 قمرى، ص 286؛ جامعه جعفريه، خندق آبادى، كتابفروشى و چاپخانه پامنار، 1335ه.، ص 28 و 36.
4. بهاء مژده انبياء گذشته و باب است‌ بيان فارسى، على‌محمد باب، ص 163 و باب نوزدهم، واحد 2.، يعنى سيد على‌محمد شيرازى باب هم پيامبر و هم مژده رسان بهاءاللَّه بود و با ظهور او قيامت برپا شده است. بيان، واحد ششم، باب سيزدهم؛ واحد دوم، باب اول، دوم و چهارم و يازدهم، سيزدهم‌شانزدهم.
5. علاوه بر عقايدى از اين قبيل، امروزه بهائيت به آموزه‌هاى دوازده‌گانه‌اى پرداخته و آنها را تبليغ مى‌نمايد. امورى از قبيل؛ تحرى حقيقت، ترك تقليد، تطابق دين با علم و عقل، وحدت اساس اديان، وحدت عالم انسانى، ترك تعصبات، الفت و محبت ميان افراد بشر، تعديل معيشت عمومى، تساوى حقوق رجال و نساء، تعليم و تربيت اجبارى، صلح عمومى و تحريم جنگ از جمله اصول دوازده‌گانه بهائيت به شمار مى‌رود. در صفحات آينده نقد و بررسى اصول اعتقادى و ادعاهاى فرقه بهائيت ارائه مى‌گردد.

احكام بهائيت‌

منبع اصلى احكام در ميان بهائيان كتاب اقدس است. اين كتاب، متممى نيز دارد كه به رسالة سؤال و جواب معروف است. احكام اعلام شده از جانب حسينعلى بهاء بر اساس احكامى است كه على‌محمد باب در كتاب بيان آورده است هر چند در فلسفه و فروع تفاوت‌هايى بين اين دو مى‌باشد. برخى از احكام اين فرقه عبارتند از:

1. نماز: بهائيان موظف به نماز روزانه‌اند. اين فريضه از اول بلوغ واجب شود و بر سه نوع (صغير، وسطى و كبير) است. و هر بهائى مخير به انجام يكى باشد. ادعيه محبوب، ميرزا حسينعلى نورى، ص 46؛ لازم به ذكر است از نماز ديگرى كه 9 ركعت است نيز در منابع بهائيت نام برده مى‌شود كه بنا به اعاى بهائيان، به دليل اختلافات ناشى از جانشينى بهاء، اين نماز نه ركعتى بهائيت به همراه احكام متمم كتاب اقدس تا كنون مفقود مى‌باشد. (عبدالحميد اشراق خاورى، گنجينة حدود و احكام، ص 31). قبله‌شان قبر ميرزا حسينعلى (بهاء) در شهر عكا است. و كسى كه آب ندارد به جاى وضو، پنج بار مى‌گويد: «بسم اللَّه الاطهر الاطهر» گنجينه حدود و احكام، گردآورى: عبدالحميد اشراق خاورى، تهران: مؤسسه لجنه ملى نشر آثار، 1327، ص 45 ج 11..
2. روزه: به عقيده بهائيت، هر سال 19 ماه دارد و هر ماه نوزده روز. روزه 19 روز در آخرين ماه سال واجب است كه عيد نوروز، عيد فطرشان مى‌شود. همان.
3. حج: زيارت محل تولد باب در شيراز و خانه حسينعلى ميرزا در بغداد در همه ايام به جاى زيارت كعبه قرار داده شده است. رياض قديمى، گلزار تعاليم بهائى، به نقل از رساله سؤال و جواب، ص 147.
4. ازدواج و زنا: ازدواج با بيش از دو زن حرام است. اقدس، ميرزا حسينعلى، ص 38. - هر چند خود بهاء و بسيارى بهائيان بيش از دو زن گرفته‌اند! - همچنين ازدواج با محارم در اين آيين مگر با زن پدر، منع نشده است‌ اقدس، ميرزا حسينعلى، ص 74؛ لازم به ذكر است در رساله سؤال و جواب، نيز بهاء در پاسخ به سؤالى درباره حرمت ازدواج با اقارب چنين مى‌گويد: «اين امور به امناى بيت‌العدل راجع است.» (حسينعلى نورى، رسالة سؤال و جواب، سؤال 50) و در پيام 15 ژانويه 1981بيت‌العدل چنين آمده است: «شما راجع به محدوديت‌هاى حاكم بر ازدواج با اقارب، سواى موردى كه ازدواج با زن پدر را ممنوع مى‌سازد، سؤال كرده‌ايد بيت‌العدل همچنين خواسته‌اند به اطلاع شما برسانيم كه آن معهد اعلى!، هنوز موقعيت را براى صدور قوانين تكميلى راجع به ازدواج با اقارب، مقتضى نمى‌داند بنابر اين در حال حاضر تصميم‌گيرى در اين مورد بعهده خود نفوس مومنه محول شده». (به نقل از: انوار هدايت، ص‌487، حكم 1289 در موضوع ازدواج بين فاميلى.) كه در حقيقت محول كردن آن به جامعه بهائى خود به منزله تأييد چنين موضوعى است كه با اصول انسانى در تعارض است. و مابقى مانند: دختران، خواهران، خاله‌ها، عمه‌ها و... براى ازدواج حلالند! حد زنا در مرحله اول 9 مثقال طلا و در مرحله بعد 18 مثقال به بيت‌العدل پرداخته مى‌شود. همان، ص 31.
5. حجاب: حجاب زنان ملغى گرديده و بى‌حجابى آزاد مى‌باشد. همان، ص 94.
6. مطهرات پنج چيز است؛ آتش، هوا، آب، خاك و كتاب بيان و در صورت تطهير با هركدام ازعناصراربعه، بايد آيه تطهير «اللَّه اطهر» خوانده شود. همان، ص 5.
7. نجاسات: بهائيت چيزهائى را كه در دين اسلام، نجس شمرده شده‌اند پاك و طاهر گردانيده است. مانند: بول، غائط، منى، فضله موش، سگ. و اين موهبت بهاء به بندگان اوست‌ همان، ص 73..
8. ربا: معاملات ربوى آزاد و رباخوارى حلال است. بيان، باب 18؛ مجموعه الواح، 78.
9. سياست: در كتاب‌هاى مذهبى بهائيان به شدت از دخالت در سياست منع شده‌اند. گنجينه احكام، حسينعلى ميرزا؛ عبدالبهاء، رساله السياسيه؛ نظر اجمالى در ديانت بهائى، صص‌50-49؛ جهت آگاهى بيشتر با احكام و عقايد بهائيت ر.ك: فرق و مذاهب كلامى، پيشين، ص 343؛ بهائيت در ايران، پيشين، صص 110 -114.

بدين‌گونه عوامل استعمارى جريان انحرافى بهائيت به مرور و در مراحل مختلف، به منسوخ اعلام نمودن دين اسلام و نفى و انكار نبوت، امامت، معاد و تعاليم و قوانين و احكام مقدس و نورانى قرآن مى‌پردازند. سپس ابتدا ادعاى نيابت خاص حضرت حجت(عج) و در مرحله دوم ادعاى مهدويت و پس از آن ادعاى نبوت و مرحله آخر ادعاى الوهيت و خدايى مى‌نمايند! آنگاه به هدم و نابودى آثار اسلام يعنى كعبه و قبور انبياء و امامان و مساجد فرمان مى‌دهند و سپس به ساختن كعبه جديد! در شيراز اهتمام مى‌ورزند و با آداب و ادعيه و ذكر و زيارتنامه‌هاى استعمار ساخته به طواف به گرد آن مى‌پردازند! احكام دين جديد را صادر و مطابق با خواست و اهداف استعمار، به رفع حجاب و پوشش زنان فرمان مى‌دهند و دخالت در سياست را - كه آرزوى ديرينه قدرت‌هاى سلطه جهانى در مناطق اسلامى‌ايست كه همواره از اصل ورود و دخالت در سياست به عنوان يك تكليف و وظيفه اسلامى ضربه خورده‌اند - ممنوع اعلام مى‌نمايند!

بدين ترتيب همه زمينه‌ها آماده و مهيا مى‌شود تا مبانى و اركان اعتقادى و ارزش‌هاى اخلاقى و پايبندى‌هاى معنوى جامعه اسلامى متزلزل شده، وحدت و يكپارچگى مسلمانان در ايران به تفرقه و تشتت تبديل گردد و از قدرت بى‌نظير مذهب تشيع و مراكز علم و فقاهت و مراجع و فقها و علماى بيدار و آگاه كه مدافعان راستين اسلام و سنگرهاى مستحكم دفاع از هويت دينى و استقلال و شرف و اعتلا و اقتدار مسلمانان مى‌باشند، كاسته شود و راه‌هاى تاخت و تاز و سلطه استعمار خارجى همواره گردد. بهائيت، مذهب استعمار ساخته براى مقابله با اسلام -4، روزنامه جمهورى اسلامى 26/11/1382، صفحه عقيدتى. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد رهبري، كد: 17/500035)