دعاى آن حضرت علیه السلام در مقام رضا و خشنودى، هنگام دیدن اهل دنیا

دعاى  ‌آن حضرت عليه السلام در‌  مقام رضا  ‌و‌  خشنودى، هنگام ديدن اهل دنيا


̶    حمد  ‌و‌  سپاس، مخصوص خداوندى كه‌  به‌  حكم او‌  راضى هستم؛ شهادت مى‌ دهم كه‌  خداوند، معيشت بندگانش را‌  به‌  عدالت تقسيم نمود  ‌و‌  با‌  تمام آفريدگانش به‌  فضل  ‌و‌  احسان رفتار نمود.

̶    خدايا! بر‌  محمد  ‌و‌  خاندان او‌  درود  ‌و‌  رحمت بفرست  ‌و‌  مرا به‌  آنچه به‌  بندگانت داده اى، امتحان مكن  ‌و‌  آنها را‌  به‌  خاطر آنچه كه‌  به‌  من‌  نداده اى، آزمايش مكن كه‌  مبادا به‌  آنان حسد ورزم  ‌و‌  حكمت را‌  سبك بشمارم.

̶    خداوندا! بر‌  محمد  ‌و‌  خاندان او‌  درود  ‌و‌  رحمت بفرست  ‌و‌  نفسم را‌  به‌  قضاى خود پاكيزه گردان  ‌و‌  سينه ام را‌  نسبت به‌  حكمت گشاده گردان  ‌و‌  به‌  من‌  اطمينانى عطا فرما كه‌  اقرار كنم كه‌  قضاى تو‌  جز در‌  كار خير، جارى نگشته است  ‌و‌  سپاس مرا نسبت به‌  آنچه كه‌  از‌  من‌  دريغ داشته اى، بيشتر از‌  آنچه كه‌  عطا فرموده اى، قرار ده.

̶    (خدايا!) مرا از‌  اينكه انسان تهيدست را‌  خوار  ‌و‌  پست  ‌و‌  انسان ثروتمند را‌  بالا در‌  نظر بگيرم، حفظ نما؛ انسان شريف كسى است كه‌  به‌  وسيله  ‌ى‌  اطاعت تو، شريف گشته  ‌و‌  انسان عزيز كسى است كه‌  به‌  وسيله عبادتت، عزيز شده است.

̶    (الهى!) پس‌  بر‌  محمد  ‌و‌  خاندان او‌  درود  ‌و‌  رحمت بفرست؛ ثروتى به‌  ما‌  عطا كن كه‌  از‌  بين نرود  ‌و‌  ما‌  را‌  به‌  عزت، تأييد نما  ‌و‌  ما‌  را‌  در‌  ملكى ابدى روانه كن، زيرا كه‌  تو‌  يكتاى يگانه  ‌و‌  بى نياز هستى كه‌  نه فرزند دارى  ‌و‌  نه فرزند كسى هستى  ‌و‌  همتايى براى وجود مقدست نيست.