از دعاهاى امام است پس از ستايش در درود بر رسول خدا صلى الله عليه و آله
• ستايش خدايى راست كه تنها بر ما رسالت پيامبرش محمد را كه درود خدا بر او و خاندانش باد منت نهاد و اين نعمت را به اقوام پيشين و ادوار سپرين نداد با آن قدرتش كه در برابر هر چيزى هر چند سترگ ناتوان نباشد و نزدش هر چيزى هر چند خود نهان نماند.
• پس با ما مهر پايانى بر تمامى گذشتگان بزد و ما را گواهى بر منكران گزيد، و با احسانش ما را بر امت هاى كم شمار فزونى بخشيد.
• خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست آنى كه وحيت را امانتدار و در ميان خلقت بزرگوار و در بين بندگانت برگزيده بود؛ همو كه مهربانى را جلو دار، نيكى را طلايه دار و گنج بركت را كليددار بود.
• چنان كه سرانجام جانش بر سر فرمانت نهاد.
• و پيكرش را در راه تو آماج تيرهاى بلا نمود.
• و با خويشان در راه دعوت به دين تو آشكار درافتاد.
• و در راه رضاى تو با قبيله اش جنگيد.
• و در طريق احياى دينت از بستگانش دورى گزيد.
• از نزديكان به خاطر كفرشان گسست.
• و بيگانگان را به پاس ايمانشان به خود پيوست.
• با دوردستان در راه تو دوستى گزيد.
• و با نزديكان به خاطر تو به سختى ستيزه ورزيد.
• و در رساندن پيامت خويش را آزرد و همى كوشيد.
• و در دعوت به دينت جان را به رنج افكند.
• و بسى جوشيد و براى ارشاد اهل هدايت به كار افتاد.
• به سرزمين هاى غربت و دور از جايگاه و پايگاهش ودور از زادگاه و محل دلخواهش رفت؛ چون هواى اعتلاى دين تو در سر داشت و آهنگ چيرگى بر منكران تو گذاشت.
• تا آن كه آنچه براى دشمنانت در دل داشت به اجرا درآمد.
• و آنچه براى مؤمنان مى انديشيد به سرانجام بيامد.
• آن گاه با جانى اميدوار به يارى ات و با دلى دلاور گشته به مددت به جنگ با دشمنانت برخاست.
• با آنان در ميانه ديارشان كارزار ساخت.
• و در دل سرزمين شان بر آنان تاخت.
• تا آن گاه كه دينت چيره گشت و پرچم توحيدت بالا رفت، هر چند مشركان را ناخوش افتاد و برآشفت.
• بار خدايا او را به پاس رنجى كه در راهت كشيد به بالاترين درجه بهشت و بدان جاى بالابر.
• كه در منزلت با او هرگز همسانى نباشد و در مرتبت هيچ گاه همانندى نبود و هيچ فرشته مقرب و پيامبر فرستاده اى با او يكسان نشايد.
• او را در ميان خاندان پاك و پيروان با ايمانش با اعطاى شفاعتى بيش از آنچه وعده اش فرمودى ممتاز و گرامى دار.
• اى كه در گزاردن وعده وفادارى و در سخن راست گفتارى، و بدى هاى را به چندين برابر از خوبى بدل مى دارى؛ بى گمان تويى كه دارنده احسان سترگى.