از دعاهاى امام عليه السلام است در پناه به خداى متعال
• بار خدايا! اگر بخواهى از ما درمى گذرى كه اين به فضل توست و اگر بخواهى به كيفر مى رسانى كه اين عين عدل توست.
• پس به كرمت عفو خود ارزانى ما دار، و به گذشتت ما را از عذابت در پناه خود گذار، كه بى گمان ما را در برابر اجراى عدالتت تاب و توان نباشد، و هيچ يك از ما بجز پناه بردن به عفوت راه گريزى نيابد.
• اى بى نياز بى نيازان، هان، ما بندگان توايم در پيشگاهت، و من محتاج ترين محتاجان به درگاهت، پس به دارايى ات بى نوايى مان چاره كن، و با حرمانت رشته اميدمان پاره مكن؛ و گرنه بدبخت كرده اى كسى را كه نيك بختى از تو خواسته، و محروم نموده اى كسى را كه دست طلب به دامن احسانت آويخته.
• از پيشگاهت به سوى چه كسى باز گرديم واز درگاهت به كجا روى آوريم؟ منزهى تو اى خدا ما همان بيچارگانيم كه قبول دعايشان را بر ما خود بايسته كرده اى و همان گرفتارانيم كه وعده گشايش به آنان داده اى.
• و ماننده ترين چيز به اراده ات و سزاوارترين كار به كبريايى ات مهر ورزيدن به كسى است كه از تو مهربانى خواسته و فريادرسى به كسى است كه به سويت پناه آورده پس بر زاريم به درگاهت رحم نما، و به پاس به خاك افكندن خويشتن در پيشگاهت بى نيازمان فرما.
• بار خدايا، بى گمان شيطان شادى و ريشخندمان زند آن گاه كه با معصيت از او پيروى كنيم، پس بر محمد و خاندانش درود فرست و شيطان را شادمان مكن بعد از آن كه از او دورى گزيديم و به سويت روى آورديم.