در خوشنودى (بقضا و قدر) هنگامى كه به اهل دنیا نگاه مى‏كرد

از دعاهاى امام عليه السلام است در خوشنودى (بقضا و قدر) هنگامى كه به اهل دنيا نگاه مى كرد


•    خداى را مى ستايم و به فرمان او خشنودم، گواهى مى دهم كه بى گمان خداوند روزى بندگانش را به انصاف تقسيم كند و با همه آفريدگانش با تفضل و احسان رفتار نمايد.

•    بارخدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا به آنچه به ديگران داده اى پريشان مساز، و آنان را به آنچه از من دريغ داشته اى؛ تا مباد كه به آنان حسادت ورزم و حكم تو را كوچك پندارم.

•    خداوندا، بر محمد و خاندانش درود فرست و قلبم را به آنچه قضاى توست خشنود فرماى، و سينه ام را به آنچه مقدر توست بگشاى، اطمينانى عطايم نما كه گواهى دهم كه حكم و قضاى تو جز به خير و نيكى جارى نباشد، چنان كه شكر بر آنچه دريغم داشته اى از سپاسم بر آنچه بر من بخشيده اى فزون تر باشد.

•    و از اين كه تهيدستى را به چشم خوارى بنگرم يا به توانگرى گمان بزرگى برم نگه دار، كه بى گمان شريف كسى است كه بندگى ات به او شرافت بخشد و بزرگ آن است كه عبادتت به او عزت دهد.

•    پس بر محمد و خاندانش درود فرست و به ما ثروتى ارزانى دار كه هرگز زوال نپذيرد و عزتى نما كه هيچگاه پايان نگيرد، و ما را به عزت سراى جاويد آخرت درآور، كه تويى خداى يكتاى يگانه و بى نياز، تويى كه نه فرزندى دارى و نه از كس زايى و هرگز برايت همتايى نشايد.