هنگامى كه به ابر و برق نگاه مى‏كرد و بانگ رعد را مى‏شنید

از دعاهاى امام عليه السلام است هنگامى كه به ابر و برق نگاه مى كرد و بانگ رعد را مى شنيد


•    بارخدايا، رعد و برق نشانه اى از خيل نشانه هاى تواند و دو كارگزار از جمع خادمان تو باشند، اين دو گاهى با رحمتى سودمند و گاهى با عذابى زيان بار به گزاردن فرمانت در شتابند. پس با آن دو، باران زيان بار بر ما مبار و لباس گرفتارى بر قامتمان مپوشان.

•    بارخدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و سود اين ابرها و بركتشان را بر ما فرود آر و زيانشان از ما دور دار، و در آسيبى به ما نرسان و آفتى بر معيشتمان نازل مگردان.

•    پروردگارا، اگر اين ابرها براى عذابمان برانگيخته اى يا از سر خشم فروفرستاده اى از خشم تو به خودت پناه مى برم و به درگهت با اشك و زارى، عفو و گذشت مى طلبم، خدايا، خشمت را به سوى مشركان روان ساز و چرخ آسياب عذابت بر بى خدايان به گردش گذار.

•    خداوندا، با بارانت خشكى سرزمين مان برطرف نماى و با روزى ات دغدغه ها را از دلمان بزداى. ما را از آستانت دور و به ديگرى مشغول مفرماى و احسان پياپى ات را از همگى ما قطع منماى؛ چون بى نياز كسى است كه تو بى نيازش سازى و تندرست آنى است كه تو از بلا نگاهش دارى.

•    كسى بدون يارى ات ياراى دفاع نباشد و از قهر تو هرگز بازدارنده اى نيابد. به آنچه خواهى و بر هر كه خواهى حكم رانى و به هر چه اراده كنى و بر هر كه مشيت نمايى تقدير فرمايى.

•    پس ستايش بر بلا گردانى تو را سزاست و سپاس بر نعماتى كه به ما ارزانى داشته اى تنها تو را رواست ستايشى كه ستون ستايشگران پشت سر گذارد و زمين و آسمان را سراسر بپا كند.

•    بى گمان تو نعمت هاى گرانقدر بخشى و عطاهاى گران بار هديه دهى، ستايش اندك مى پذيرى و سپاس كم را سپاس مى گزارى، تنها تويى نيكوكار، خوش رفتار و نعمت دار، جز تو خدايى نيست و بازگشت همه تنها به سوى توست.