نیایش در مقام التجاء و پناهندگی به خداى تعالى‏

(1) بار خدايا اگر بخواهي از ما بگذري از فضل و احسان توست ( نه شايستگي ما ) و اگر بخواهي ما را به كيفر رساني از عدل و دادگري توست ( نه ستم بر ما )

(2) پس به نعمت ( بي پايان ) خود بخششت را بر ما آسان فرما ( بي رسيدگي به حساب ما انعام كن ) و به گذشتت ( از گناهان ) ما را از كيفرت رهايي ده ، زيرا ( در بازپرسي از كردار و گفتار ) ما را توانايي دادگري تو نيست ، و بي عفو و بخششت هيچيك از ما را رهايي ( از عذاب ) نه

(3) اي بي نياز بي نيازان ، اينك ما بندگان تو در اختيار توايم ، و من نيازمندترين نيازمندان به توام ، پس به بي نيازي و عطاي خويش ( كه هر نيازمندي از آن بهره مي برد ) نيازمندي ما را برطرف فرما و ما را به بازداشتن ( از رحمت ) خود نوميد مگردان كه ( اگر از رحمت بازداشتي ) بدبخت كرده اي كسي را كه از تو نيكبختي خواسته ، و نوميد ساخته اي آن را كه از احسان تو بخشش طلبيده ( بيان ها در اين جمله : ها نحن عبادك براي تضرع و اصرار و در درخواست است ، نه براي تنبيه و آگاه ساختن مخاطب كه در لغت به كار رفته )

(4) پس در اين هنگام ( بدبختي و نوميدي ) از جانب تو به كه روآوريم ، و از درگاه تو به كجا رويم ؟ ( جز تو كسي و جز درگاهت پناهي نداريم ) منزه و پاكي تو ( از آنچه شايسته تو نيست ) ما بيچارگانيم كه اجابت ( دعا ) شان را واجب گردانيده اي ، و ما رنج ديدگانيم كه رفع گرفتاريشان را وعده داده اي ( اشاره به قول خداي تعالي " سوره 27 ، آيه 62 " : امن يجيب المضطر اذا دعاه و يكشف السوء يعني يا كسي كه دعاي مضطر و درمانده را به اجابت مي رساند و غم و رنج را برطرف مي سازد )

(5) و شبيه ترين چيزها به اراده و خواست ( ايجاد و آفرينش ) تو و سزاوارترين كارها به ذات مقدسه تو در عظمت و بزرگواريت رحمت و بخشش بر كسي است كه از تو درخواست رحمت نموده ، و رسيدن به فرياد كسي است كه از تو فريادرسي طلبيده ، پس بر زاري ما به درگاهت رحم كن ، و چون خود را در اختيارت افكنده ايم بي نيازمان فرما ( غم و اندوهمان برطرف ساز و از بيچارگي برهان )

(6) بار خدايا چون بر معصيت و نافرمانيت از شيطان پيروي كرديم ما را شماتت كرد ، پس بر محمد و آل او درود فرست ، و پس از آن كه ما براي تو از او دوري گزيده به درگاهت روآورديم اندوهي به ما مرسان كه ( به آن ) ما را شماتت كند