نیایش و دعا فرزندان

(1) بار خدايا به من نعمت عطا فرما به ماندن فرزندانم ، و به شايسته گردانيدن ايشان براي ( اطاعت و پيروي از ) من ، و به بهره بردن من از ايشان

(2) بار خدايا عمرشان را براي من دراز گردان ، و مدت زندگانيشان را بسيار نما ، و خردانشان را براي من پرورش ده ، و ناتوانشان را نيرومند ساز ، و تن ها و كيشها و خوهاشان را براي من سالم بدار ، و در جانها و اندامشان و در هر چه از كار ايشان به آن مي كوشم تندرستي ده ( از دردها و پيشامدهاي ناروا نگاهداريشان فرما ) و روزيهاشان را براي من و به دست من فراوان گردان

(3) و ايشان را نيكوكاران و پرهيزكاران ( از گناه ) و بينايان ( راه حق ) و شنوندگان ( سخن راست ) و فرمانبران خودت و دوستداران پند دهندگان براي دوستانت و دشمنان و كينه داران براي همه دشمنانت ( كه به تو نگرديده اند ) قرار ده آمين ( خدايا دعايم را روا ساز )

(4) بار خدايا بازوي من را به وسيله ايشان استوار گردان ، و كجي من را به آنان راست نما ( در سختي و گرفتاري و پريشاني آنها را كمك من گردان ) و عدد و شماره ( اهل و خويش ) من را به آنان افزون كن ، و مجلس من را به ايشان بيارا ( آنان را اهل علم و دانش و فضل و كمال قرار ده ) و ياد من را به آنها زنده بدار ، و در نبودنم من را به سبب ايشان بي نياز كن ( آنها را جانشين من گردان ) و به وسيله اينان من را بر حاجت و خواسته ام ياري فرما ، و ايشان را براي من دوستدار و مهربان و روي آور ، و ( در كمك و ياري ) پا برجا ، و ( در انجام دستورم ) فرمانبر قرار ده ، نه گناهكار و بدكننده و مخالفت كننده و خطاكار

(5) و من را در پرورش و تأديب ( راه پسنديده نمودن ) و نيكي كردن ايشان ياري فرما ، و من را از جانب خود افزون برايشان فرزندان نرينه ببخش ، و آن را براي من نيك قرار ده ، و آنها را در آنچه ( در اين راز و نياز كه ) از تو خواسته ام ياورم گردان

(6) و من را و فرزندانم را از شيطان رانده شده ( از رحمتت ) پناه ده ، زيرا تو ما را آفريدي و ( به نيكيها ) امر كردي و ( از زشتيها ) نهي فرمودي و در پاداش آنچه ما را امر نمودي خواهان و از كيفر ( مخالفت ) آن ( يا كيفر آنچه ما را نهي كردي ) ترسانيدي ، و براي ما دشمني قرار دادي كه با ما مكر مي كند ، او را درباره ما تسلط و توانايي دادي بر آنچه ( جميع اعضا ) كه ما را بر آن درباره او تسلط ندادي ( براي آن كه ) او را در سينه هاي ما جا دادي ، و در رهگذرهاي خونهاي ما روان گردانيدي ( گفته اند : مراد از صدر " سينه " جايگاه قلب " دل " است ، و جايز است كه مراد به آن قلب باشد كه پاره گوشت صنوبري الشكل " مانند ميوه درخت كاج " است كه در سمت چپ سينه قرار گرفته ، و مراد از قلبي كه محققين فرموده اند : شيطان را بر آن راهي نيست و نيز مفسرين در قول خداي تعالي " سوره 114 ، آيه 5 " : الذي يوسوس في صدور الناس " آن شيطان كه وسوسه و انديشه بد و بيجا در سينه هاي مردم افكند " فرموده اند : اين كه نفرموده : في قلوب الناس " در دلهاي مردم " براي آن است كه شيطان را بر دل مؤمن الذي هو بين اصبعين من اصابع الرحمن " دلي كه بين دو انگشت از انگشتهاي رحمت خداوند است " تسلط و توانايي نيست ، آن قلب لطيفه ربانيه نورانيه عالمه است كه جاي فرود انوار الهيه است و به آن انسان ، انسان مي باشد و همان حقيقت انسان است كه به سبب آن براي پيروي احكام آماده مي گردد و از آن گاهي به نفس ناطقه و گاهي به روح و گاهي به عقل تعبير مي شود ، و بر گفتار محققين دلالت دارد فرمايش حضرت صادق - عليه السلام - به اين كه خداي تعالي مؤمن را گرفتار مي سازد به هر گرفتاري و مي ميراند به هر مردني و او را به از بين رفتن عقلش گرفتار نمي گرداند ، آيا نمي بيني ايوب را كه چگونه شيطان را بر مال و فرزند و اهل و هر چيز او چيره گردانيد و بر عقل او مسلط ننمود تا به وسيله آن تنها به خدا ايمان داشته باشد ، و گفته اند : معني جريان شيطان در مجاري خون آن است كه او از فرزند آدم تا زنده است جدا نمي شود چنان كه خون از او جدا نمي گردد ، ولي بزرگان و محققين معني ظاهري آن را گفته و فرموده اند : شيطان را چنان توانايي داده شده است كه بر اثر لطافت هيأت خود در عروق و رگها كه مجاري خون است روان مي گردد تا به قلب شخص مي رسد و طبق ضعف و سستي ايمان بنده و كمي يادآوري و بسياري غفلت او وسوسه مي نمايد و به مقدار قوت و بيداري و بسياري ذكر و اخلاص توحيد بنده تسلط او كم گشته و از او دور مي گردد ، و علامه مجلسي - رحمه الله - در مجلد چهاردهم بحارالانوار مي فرمايد : بين اماميه " علماي اثني عشري " بلكه بين مسلمين " علماي اسلام " خلاف نيست در اين كه جن و شياطين اجسام لطيفه اي هستند كه در بعض اوقات ديده مي شوند و در برخي ديده نمي شوند و آنها را جنبشهاي تند و توانايي بر كارهاي دشوار است و در رهگذر خون اجساد بني آدم روان مي گردند ، و گاهي خداوند به جهت مصالحي آنها را به اشكال مختلفه و صورتهاي گوناگون درآورد چنان كه سيد مرتضي - عليه الرحمه - بر آن رفته ، يا آن كه خداوند آنها را توانايي داده كه به اشكال مختلفه درآيند چنان كه اين مطلب از اخبار آشكارتر است ) بي خبر نيست ( از ما ) اگر ما ( از او ) غافل شويم ، و ( ما را ) از ياد نمي برد اگر ما ( از او ) فراموش كنيم ، ما را از كيفر تو ايمن مي سازد ( وسوسه مي كند و در دل شخص مي افكند كه فلان گناه را بجا آور كه خداوند آمرزنده و مهربان است ) و از غير تو مي ترساند ( مثلا وسوسه مي نمايد كه اگر فلان كار ناروا را براي فلان شخص بجا نياوري چنين و چنان مي شود

(7) اگر گناه بزرگي قصد كنيم ما را بر آن دلير مي نمايد ، و اگر كار شايسته اي آهنگ نماييم ما را از آن بازمي دارد ، ما را به خواهشها و گناهان مي طلبد ، و شبهه ها براي ما برپا مي كند ( در بين ما شبهه ها مي اندازد تا گمراهمان سازد ) اگر به ما وعده و نويد دهد ( به كار خير و نيكي بخواند ) دروغ مي گويد ، و اگر ما را به آرزو سرگرم نمايد خلاف آن مي كند ، و اگر مكرش را از ما برنگرداني گمراهمان مي سازد ، و اگر از فساد و تباهكاريش نگاهمان نداري ما را مي لغزاند

(8) بار خدايا پس به توانايي خود او را از تسلط بر ما مغلوب نما تا به وسيله دعا خواندن بسياري براي تو او را از ما بازداري پس به كمك تو از مكر او در جمله نگاهداشته شدگان ( از شر او ) درآييم

(9) بار خدايا همه درخواستهايم را عطا كن ، و حاجتهايم را برآور ، و من را از برآوردن ( درخواستهايم ) باز مدار كه خود آن را برايم ضامن شده اي ( بر خويشتن لازم گردانيده اي ) و دعايم را از ( درگاه ) خود منع مفرما كه تو خود من را به آن امر فرمودي ( اين دو جمله از دعا اشاره است به قول خداي تعالي " سوره 40 ، آيه 60 " : وقال ربكم ادعوني استجب لكم ان الذين يستكبرون عن عبادتي سيدخلون جهنم داخرين يعني و پروردگار شما فرمود بخوانيد من را تا خواسته شما را برآورم ، آنان كه از عبادت و پرستش من " من را خواندن " سركشي كنند بزودي با ذلت و خواري در دوزخ درآيند . حضرت صادق - عليه السلام - فرموده : عبادت در قول خداي تعالي : ان الذين يستكبرون عن عبادتي سيدخلون جهنم داخرين دعا است ، و افضل و برترين عبادت دعا است ) و آنچه در دنيا و آخرت من باعث اصلاح حالم شود به من انعام فرما ، از آن ياد آورده يا فراموش كرده باشم ( به زبان ) اظهار نموده يا ( در دل ) پنهان داشته ام ( براي مردم ) آشكار كرده يا ( براي ديگري ) در پنهان گفته باشم

(10) و من را در همه احوال به وسيله درخواستم از تو از جمله اصلاح كنندگان ( انديشه و كردارشان ) و به طلب از تو از فيروزي يافتگان ( حاجت برآورده شده ها ) كه بر توكل و اعتماد بر تو منع و بازداشته نشده اند ، قرار ده

(11) و من را در جمله كساني درآور كه به پناه بردن بر تو خو گرفته ، و در سوداي با تو سود برده ، و به عزت و توانايي تو پناه برده ، كه از فضل و بخشش بسيار تو روزي حلال بر ايشان فراخ گشته ، و به وسيله تو از ذلت و خواري به عزت و بزرگواري رسيده ، و از ظلم و ستم به عدل و داد تو پناه جسته ، و به رحمت و مهربانيت از بلا و گرفتاري بهبودي يافته ، و به بي نيازيت از فقر و بي چيزي توانگر گشته ، و به ترس از تو از گناهان و لغزشها و نادرستيها نگاهداشته شده ، و به پيروي از تو به نيكي و راه راست و درست توفيق يافته ، و به قدرت تو ميان ايشان و گناهان حائل و مانعي درآمده ، و هر نافرماني تو را رها كرده ، و در جوار و همسايگي تو آرميده اند ( از هر آفت و بلايي رهايي يافته اند )

(12) بار خدايا همه آن خواسته ها را به توفيق و جور شدن اسباب كار و رحمت و مهربانيت به ما عطا فرما ، و ما را از آزار آتش پناه ده ، و مانند آنچه از تو براي خود و فرزندانم در دنياي كنوني و آخرت آينده خواستم به همه مردان و زنان مسلمان و مردان و زنان با ايمان ببخش ، زيرا تو نزديك ، اجابت كننده ، شنوا ، دانا ، عفو كننده ، آمرزنده ، مهربان و بخشنده اي ( رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود : هر مؤمني كه براي مؤمنين و مؤمنات دعا كند خداي عز وجل از هر مؤمن و مؤمنه اي كه از اول روزگار گذشته يا آن كه تا روز قيامت آينده است مانند آنچه را كه او براي ايشان دعا كرده به او بازمي گرداند

(13) و ما را در دنيا حسنه و نيكويي ( توفيق عبادت و بندگي ) و در آخرت حسنه ( بهشت جاويد ) عطا فرما ، و از عذاب و شكنجه آتش ( دوزخ ) نگاهمان دار