محبّت به بدكاران براى توبه

  اين فقير از سال هزار و سيصد و چهل و پنج شمسى كه به توفيق حضرت حق و لطف و عنايت او قدم بر منبر گذاشتم و به عرصه تبليغ دين راه يافتم ، محبّت و مهرورزى به بدكاران را چه در مجالسى كه خود آنان به من مراجعه مى كردند و چه در مواردى كه افرادى آنان را به من معرفى مى كردند ، به تجربه گذاشتم و به خواست خداى مهربان در بسيارى از موارد نتيجه مثبت داشت .
شبى از شب هاى ماه مبارك رمضان در سال ( 1354 ش ) پس از منبر جوانى با شكل و قيافه غربى و با لباسى كه بيش تر به لباس دختران و زنان مى نمود ، نزد من آمده ، گفت : شغلى دارم كه لحظه به لحظه اش گناه و معصيت و سبب تحريك شهوات حيوانى است . شغلم در خيابانى پر از سينما و كاباره و پر از مردم بى دين و معصيت كار در مغازه اى دوخت و دوز پيراهن و لباس دخترانه و زنانه است !
بايد اولاً بدن آنان را كه اكثر بى حجاب و بدحجاب و غربى مسلك اند جهت دوخت لباس اندازه گيرى كنم و پس از دوخت اوليه براى مرتبه دوم بر بدنشان اندازه گيرى نمايم و به اصطلاح غربى پُرُوْ كنم .
يكى دو شب است در اين مجلس شركت مى كنم و تا اندازه اى به حلال و حرام خدا و فرهنگ پيامبر صلي الله عليه و آله و امامان قدس سرهما آشنا شده ام ، خود را بسيار گنهكار و دور از خدا حس مى كنم ، علاقه دارم مسيرم عوض شود و به راه خدا منتقل شوم . لحظاتى او را مورد مهر و محبّت قرار دادم و به او گفتم : بر اساسآيات قرآن و روايات ، راه توبه به روى تو باز است و خدا و پيامبر صلي الله عليه و آله و امامان قدس سرهما و اولياى حق امثال شما را دوست دارند و با آغوش پر مهر و محبّت مى پذيرند و حضرت حق هم اكنون كه پشيمانى و جداً مى خواهى از اين شغل با همه جاذبه پرقدرتش دست بردارى از همه گناهان گذشته ات گذشت مى كند و از نظر پاكى پرونده ات چنان كه از مادرت متولد شده اى خواهى شد . پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود :« التَّوبَةُ تَجُبُّ مَا قَبلَها »  . توبه آنچه را از گناه پيش از آن است قطع مى كند و از بين مى برد . و اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود :« التَّوبَةُ تَستَنْزِلُ الرَّحمَةَ » . توبه مهر و رحمت را نازل مى كند . و رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود :
« التَّائِبُ مِنَ الذَّنبِ كَمَن لا ذَنبَ لَهُ »   . توبه كننده از گناه چون كسى است كه گناهى بر او نيست .
جوان زنانه دوز بسيار بسيار تحت تأثير قرار گرفت و وعده توبه حتمى داد . سال ها از اين ماجرا گذشت ، انقلاب اسلامى به پيروزى رسيد ، مستكبران جهانى به وسيله عراق جنگ خونينى را بر ايران اسلامى تحميل كردند ، در ايام جنگ ، روزى به شهر مقدس قم كه خود از طلاب حوزه اش بودم رفتم ، از كنار خيابان ارم نزديك قبر زكريا بن آدم عبور مى كردم ، از آن طرف خيابان شخصى مرا صدا زد ، خواستم طرف او بروم ، احترام كرده او به جانب من آمد ، ديدم روحانى بزرگوار و وزينى است كه آثار عبادت و سجده از پيشانى اش نمايان است و چهره اى نورانى دارد به من گفت : من همانم كه پيش از انقلاب اسلامى در يكى از شب هاى ماه رمضان براى توبه از شغلم كه زنانه دوزى بود به شما مراجعه كردم ، پس از توبه و تصفيه به طلبگى روى آوردم و بعد از طى مقدمات تحصيل به قم آمدم و در دروس خود موفق شدم ، فعلاً امام جماعت مسجدى هستم كه بيش از دويست جوان در آن شركت مى كنند و تاكنون حدود شصت نفر از اين مسجد در جبهه به شرف شهادت رسيده اند . گنهكار باانصاف و معصيت كارى كه هنوز چراغ وجدانش در برابر طوفان هواى نفس خاموش نشده ، وقتى كه معارف الهيه را بشنود و بفهمد و بكار بندد ، موج محبّت به پروردگار و پيامبر صلي الله عليه و آله و امامان قدس سرهما ، از عرصه گاه باطنش ظهور مى كند و او را به گردونه تصفيه باطن مى كشاند و اعضا و جوارحش را در فضاى عمل صالح قرار مى دهد و نهايتاً تبديل به منبعى از فيوضات حق و كراماتى نسبت به ديگران مى گردد . حضرت امام صادق عليه السلام از پيامبر خدا صلي الله عليه و آله روايت مى كند كه خداى عزّوجلّ فرمود : « . . . وَمَا تَقَرَّبَ إلَىَّ عَبدٌ بِشَى ءٍ أحَبَّ إلَىَّ مِمَّا افْتَرضْتُ عَلَيهِ وإنَّهُ لَيَتَقَّربُ إلَىَّ بِالنَّافِلَةِ حَتَّى أُحِبَّهُ فَإذا أَحْبَبْتُهُ كُنتُ سَمعَهُ الَّذِى يَسْمَعُ بِهِ وَبَصَرَهُ الذَّى يُبصِرُ بِهِ وَلِسانَهُ الَّذِى يَنطِقُ بِهِ وَيَدَهُ الَّتى يَبْطِشُ بِهَا إنْ دَعَانِى أجَبتُهُ وَإنْ سَأَلَنِى أعطَيْتُهُ . . . »   . بنده به چيزى محبوب تر از آنچه بر او واجب كرده ام به من تقرب نجسته و هر آينه با انجام مستحبات به من تقرب مى جويد تا جاييكه به او محبّت مى ورزم ، پس چون به او محبّت مى ورزم گوش او مى شوم كه به آن مى شنود و چشم او مى گردم كه به آن مى بيند و زبان او مى شوم كه با آن سخن مى گويد و دست او مى شوم كه با آن دلاورى و دليرى مى ورزد ، اگر دعا كند دعايش را مستجاب مى كنم و اگر از من بخواهد به او عطا مى كنم .