خدايا خشنودى تو منزّه است از اينكه علّتى از جانب تو داشته باشد،پس چگونه ممكن است براى آن علّتى از ناحيه من بوده باشد؟خدايا تو بى‏نيازى از اينكه نفعى از جانب خويش به حضرتت رسد،پس چگونه بى‏نياز از من نباشى؟

خدايا همانا مى‏دانى هرچند طاعت از جانب من،به صورت كار جدّى ادامه نداشته،ولى به‏ صورت محبّت و اراده ادامه داشته.خدايا چگونه تصميم بگيرم و حال آنكه تو چيره‏اى؛و چگونه تصميم نگيرم درحالى‏كه تودستوردهنده‏اى، 

خدايا كسى‏كه زيباييهايش زشتى بوده،پس چگونه زشتيهايش زشتى‏ نباشد،و كسى‏كه حقيقت‏گوييهايش ادعاى خالى بوده،چگونه ادعاهايش ادعا نباشد؟خدايا دستور نافذت،و مشيت چيره‏ات،براى صاحب سخن سخنى،و براى صاحب حال حالى‏ نگذشته.

خدايا چه اندازه به من لطف دارى.با اين نادانى فوق العاده من،و چه‏قدر به من مهربانى،با اين عمل زشت من؟ خدايا چقدر به من نزديكى،و من چقدر از تو دورم،و چه اندازه به من مهر مى‏ورزى پس چيست.آنچه مرا از تو در پرده مى‏كند؟