پرسشها و پاسخها، ص: 428

دنيا دل بسته اند و حتّی به خود اجازه نمی دهند كه بيانديشند از كجا آمده اند در كجا هستند و به سوی كجا می روند. آری، آنها مصداق اين آيه اند:

«يَعْلَمُونَ ظاهِراً مِنَ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ هُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غافِلُونَ» «1».

تنها ظاهری محسوس از زندگی دنيا را می شناسند و آنان از آخرت كه سرای ابدی و دارای نعمت های جاودانی و حيات سرمدی است بی خبرند.

آنان چنان در دنيا زندگی می كنند كه گويا عمر جاويدان دارند و چنان بر آن و بر اموالشان تكيه كرده اند كه گويا هرگز زوال و فنايی در كار نيست آن گونه كه قرآن كريم می فرمايد:

«يَحْسَبُ أَنَّ مالَهُ أَخْلَدَهُ» «2».

گمان می كند كه ثروتش او را جاودانه خواهد كرد.

ولی آنها كه فرزندان آخرتند با نگاهی دقيق و نافذ به اعماق زندگی دنيا نگريسته و آن را ناپايدار و بی قرار يافته اند و هرگز به آن دل نمی بندند.

تعبير از دنيا پرستان به فرزندان دنيا و تعبير از مؤمنان صالح به فرزندان آخرت از آن نظر است كه همواره فرزند از طريق عامل وراثت و ژن ها شباهت زيادی به پدر و مادر خود دارد، شباهتی كه سبب محبّت

______________________________
(1) روم (30): 7.

(2) همزه (105): 3.