ديدن بهشت آخرتى در دنيا

يك سند قرآنى در سوره انعام است:

« وَكَذَ لِكَ نُرِىآ إِبْرَ هِيمَ مَلَكُوتَ السَّمَـوَ تِ وَالاْءَرْضِ »

يكى هم اول سوره اسراء است:

« سُبْحَـنَ الَّذِىآ أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الاْءَقْصَا الَّذِى بَـرَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ ءَايَـتِنَآ »

يكى هم در سوره نجم است كه آنجا علنى‏تر مى‏گويد: پيغمبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله در شب

معراج بهشت را ديد، جاى بهشت را هم ديد:

« عِندَ سِدْرَةِ الْمُنتَهَى عِندَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى »

با همين چشم ديد.