حلال و حرام مالی، ص: 90

برويم و بياييم كه آيا ثابت بشود يا نه؟ باز دين ما محكم است، ولی دين شما سنّی ها كه از آب نيز سست تر است؛ چون تو ظهر می توانی به خانه بروی و به همسرت بگويی: «انت طالق ثلاث» سه مرتبه در يك مجلس طلاق بدهی و ديگر آن زن طلاق داده شده است و نمی توانی او را بگيری. دين ما سست تر است يا دين شما؟

گفت: من تكان خوردم. ظهر به خانه آمدم، كتاب های خود را در اطرافم گذاشتم، ديدم در مذهب ابوحنيفه می گويد: می توانی هر وقت خواستی زن خود را طلاق دهی، فقط به او بگو: «انت طالق ثلاث» بعد از اتمام عدّه می تواند برود شوهر كند.

طلاق در مذهب احمد حنبل، شافعی و مالكی نيز همين طور بود. كتاب ها را ورق زدم، ديدم مرد راحت می تواند، هر وقت خواست به زنش بگويد: «انت طالق ثلاث» شاهد، محضر، برو و بيا نمی خواهد. اما مكتب اهل بيت عليهم السلام را ديدم كه به اين راحتی طلاق انجام نمی شود. فهميدم حقّ با اهل بيت عليهم السلام است، دست از دين خود برداشتم و به دين اهل بيت عليهم السلام متدين شدم.

بعد آنها فهميدند و مرا از آن پست بيرون كردند. حقوق چندين ساله مرا قطع كردند، حتی مرا بازنشسته هم نكردند، اما من ناراحت نشدم. باسواد بودم، بنا را به سخنرانی گذاشتم، اكنون در همه جای دنيا، شيعه های عرب مرا دعوت می كنند و درآمدم خيلی بيشتر از زمانی است كه دادستان مصر بودم. اين ها از بركت مكتب اهل بيت عليهم السلام است. «1»

______________________________
(1)- بحار الأنوار: 23/ 124، باب 7، حديث 50؛ «النَّبِيِّ صلی الله عليه و آله قَالَ مَثَلُ أَهْلِ بَيْتِي كَمَثَلِ سَفِينَةِ نُوحٍ مَنْ رَكِبَ فِيهَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِقَ.»

نهج البلاغه: خطبه 96؛ «انْظُرُوا أَهْلَ بَيْتِ نَبِيِّكُمْ فَالْزَمُوا سَمْتَهُمْ وَ اتَّبِعُوا أَثَرَهُمْ فَلَنْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ هُدًی وَ لَنْ يُعِيدُوكُمْ فِي رَدًی فَإِنْ لَبَدُوا فَالْبُدُوا وَ إِنْ نَهَضُوا فَانْهَضُوا وَ لَاتَسْبِقُوهُمْ فَتَضِلُّوا وَ لَاتَتَأَخَّرُوا عَنْهُمْ فَتَهْلِكُوا ....»

بحار الأنوار: 26/ 157- 158، باب 11، حديث 3؛ «أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام قَالَ أَمَا إِنَّهُ لَيْسَ عِنْدَ أَحَدٍ مِنَ النَّاسِ حَقٌّ وَ لَاصَوَابٌ إِلَّا شَيْ ءٌ أَخَذُوهُ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ وَ لَاأَحَدٌ مِنَ النَّاسِ يَقْضِي بِحَقٍّ وَ عَدْلٍ إِلَّا وَ مِفْتَاحُ ذَلِكَ الْقَضَاءِ وَ بَابُهُ وَ أَوَّلُهُ وَ سُنَنُهُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ عليه السلام فَإِذَا اشْتُبِهَتْ عَلَيْهِمُ الْأُمُورُ كَانَ الْخَطَأُ مِنْ قِبَلِهِمْ إِذَا أَخْطَئُوا وَ الصَّوَابُ مِنْ قِبَلِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عليه السلام.»