مرگ و فرصت ها، ص: 70

تزريق خون به او عيبی ندارد. هر كسی به او خون بدهد، و بگويد: من دارم، به فلان مبلغ می فروشم، اسلام می گويد: عيبی ندارد. اگر من خون را حرام می كنم، خوردنش را حرام می كنم، ولی اگر پای زنده نگهداشتن انسان در ميان باشد، نه تنها حرام نمی كنم، بلكه فروختن آن را حلال می كنم.

گوشت خوك خبيث و حرام است. می گويند: آن را می برند و در دستگاه می گذارند، در درجه ای از حرارت كه حتی يك ميكروب در آن نماند، قرآن می گويد:

من نظرم، نظر نيمه كاره نيست. فقط ظاهر گوشت را نمی بينم كه می گويم حرام است، اثر گوشت در روح انسان را نيز می بينم كه اثر ضدّ اخلاقی دارد؛ اگر بخوری، اثرات منفی در جسم و جان تو می گذارد، پس حرام است.

امام صادق عليه السلام می فرمايد:

«انَّ اللّه غَيورٌ وَ يُحِبُّ كُلّ غَيور» «1» خدا اهل غيرت است. خدا مرد غيرتمند را دوست دارد. مرد غيرتمند كسی است كه همسرش محفوظ بماند، و ارتباطی با نامحرم ها ندارد. به خلاف اروپا و آمريكا كه پر از اين بی غيرتی ها است. يكی از علل اين بی غيرتی ها در اثر گوشت خوك است كه هميشه می خورند.

در آنجا همه نوع گوشت را حلال كردند، و می خورند؛ گوشت مار، قورباغه، سگ، گربه، ميمون. البته چينی ها بدتر هستند. می گويند: ما سه چيز را نمی خوريم، كشتی، هواپيما، ماشين، چون نمی توان خورد.

اگر قرآن می گويد اين خبيث است، فقط ظاهرش را نگاه نمی كند، بلكه با ديد كامل، ظاهر و باطن گوشت و اثر آن را نگاه می كند. مثلًا می گويد: گوشت الاغ مكروه است، چون اگر كسی بخورد، اخلاق الاغی پيدا می كند، اما چرا گوشت گوسفند حلال است؟ چون كه گوسفند هيچ جنبه اخلاقی منفی ندارد، مفيد، آرام، تسليم و حلال است.

______________________________
(1)- الكافی: 5/ 536، حديث 1؛ «أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَی غَيُورٌ يُحِبُّ كُلَّ غَيُورٍ وَ لِغَيْرَتِهِ حَرَّمَ الْفَوَاحِشَ ظَاهِرَهَا وَ بَاطِنَهَا.»

وسائل الشيعة: 20/ 153، باب 77، حديث 25285؛ «أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ إِذَا أُغِيرَ الرَّجُلُ فِي أَهْلِهِ أَوْ بَعْضِ مَنَاكِحِهِ مِنْ مَمْلُوكِهِ فَلَمْ يَغَرْ وَ لَمْ يُغَيِّرْ بَعَثَ اللَّهُ إِلَيْهِ طَائِراً يُقَالُ لَهُ الْقَفَنْدَرُ حَتَّی يَسْقُطَ عَلَی عَارِضَةِ، بابِهِ ثُمَّ يُمْهِلَهُ أَرْبَعِينَ يَوْماً ثُمَّ يَهْتِفَ بِهِ إِنَّ اللَّهَ غَيُورٌ يُحِبُّ كُلَّ غَيُورٍ فَإِنْ هُوَ غَارَ وَ غَيَّرَ (فَأَنْكَرَ ذَلِكَ) وَ إِلَّا طَارَ حَتَّی يَسْقُطَ عَلَی رَأْسِهِ فَيَخْفِقَ بِجَنَاحَيْهِ ثُمَّ يَطِيرَ عَنْهُ فَيَنْزِعُ اللَّهُ بَعْدَ ذَلِكَ مِنْهُ رُوحَ الْإِيمَانِ وَ تُسَمِّيهِ الْمَلَائِكَةُ الدَّيُّوثَ.»