نگاهی به مقام قمر بنی هاشم عليه السلام، ص: 19

خود او هم دگرگونی های مختلفی پيدا می كرد. در مجلس هم تصرّف می كرد و نمی گذاشت چشمی بی گريه بماند و چشم خشك را راه می انداخت. وقتی ملا آقاجان در يك جا منبر داشت و كسی هم از اخلاق او مطلع نبود، در حالی هزار نفر هم پای منبر او بودند، در اوج منبر، و يا در اوج مصيبت، تا يك نفر كبريت به سيگار می زد، فوراً سخن خود را در منبر قطع می كرد و از منبر پايين می آمد و می گفت، فرشتگانی كه اجازه گرفته بودند، در مجلس ابی عبدالله (ع) شركت كنند، با روشن شدن سيگار، رفتند، من هم ديگر نمی توانم منبر را ادامه بدهم. مستمع های خوب من رفتند.

انسان ارزش دارد، برای اين كه «رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ ».