و اگر فرمانبردار را به اندازهى زمان آنچه خود برايش پيش آوردهاى پاداش مىدادى بيم آن بود كه (پس از آن مدت) پاداشت گم كند، و نعمتت از دست بدهد، ولى تو به كرمت بر مدتى كوتاه و از دست شدنى به مدتى طولانى و جاويدانى او را جزا دادى، و برابر زمانى نزديك و زود گذر به زمانى دراز و ماندگار.