سپس در برابر رزق و روزى كه از خوان نعمت تو خورده بود تا به وسيلهى آن براى طاعت تو قدرت داشته باشد، با او معاملهى پاياپاى نكردى و او را در وسيلهاى كه با آن به آمرزش تو برسد، سختگيرى ننمودى؛ و اگر با كسى كه مطيع تو بود، چنين رفتار مىنمودى، حاصل همهى سعى و رنجهاى او در مقابل كوچكترين نعمتها و الطافت از دست رفته بود و او در برابر بقيهى نعمتهايت گروگان مىماند؛ پس چه وقت، مستحق ثواب تو مىشد؟ نه هيچ گاه.