فراز 47 از دعای 45 ( درخواست بخشش از خطاهای ماه رمضان )

جهان آفرينا، اگر در اين ماه، مرتكب گناهى- چه كوچك چه بزرگ- شده‌ايم، و يا از روى عمد، بار گناهى را به دوش خويش هموار ساخته‌ايم، و يا بر اثر فراموشى، بر خويش ستمى كرده‌ايم، و يا به دليل غفلت، پرده آبروى كسى را دريده‌ايم، تو اى قادر متعال ما را ببخش و بيامرز و از تقصير ما به بزرگوارى خويش بگذر. الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. حاجت پذيرا، چنان كن كه اگر گناهى مرتكب شده‌ايم، اين گناه از چشم سرزنشگران پنهان ماند، و زبان كنايه‌گوى آنان، به روى ما باز نشود. مهربانا، به احسان و اكرامت- كه هرگز كاهش و كاستى نپذيرد- ما را غريق لطف و رحمت خويش ساز، مبادا كه در اين ماه گناهى كرده باشيم كه تو ما را از آن نهى فرموده‌اى.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.