فارسی
فراز 4 از دعای 53 ( اعتراف به خطاها در درگاه الهی )
مَوْلَايَ ارْحَمْ كَبْوَتِي لِحُرِّ وَجْهِي وَ زَلَّةَ قَدَمِي ، وَ عُدْ بِحِلْمِكَ عَلَى جَهْلِي وَ بِإِحْسَانِكَ عَلَى إِسَاءَتِي ، فَأَنَا الْمُقِرُّ بِذَنْبِي ، الْمُعْتَرِفُ بِخَطِيئَتِي ، وَ هَذِهِ يَدِي وَ نَاصِيَتِي ، أَسْتَكِينُ بِالْقَوَدِ مِنْ نَفْسِي ، ارْحَمْ شَيْبَتِي ، وَ نَفَادَ أَيَّامِي ، وَ اقْتِرَابَ أَجَلِي وَ ضَعْفِي وَ مَسْكَنَتِي وَ قِلَّةَ حِيلَتِي .
اى مولى و آقاى من بر افتادن من با تمام رخسارم و بر لغزيدن پايم (در گناهان) رحم و مهربانى فرما، و به حلم و بردباريت بر نادانيم، و به احسان و نيكيت بر بدكرداريم ببخش، زيرا من به گناه خود اقراركننده، و به خطاى خويش اعتراف‌كننده‌ام، و اين دست من و اين موى جلو سر من است (من در دست تو و تحت حكم و فرمان توام) زارى مى‌كنم و خود را براى قصاص و كيفر كردارم تسليم نموده‌ام، بر پيريم و به پايان رسيدن روزهايم و نزديك شدن مرگم و ناتوانيم و نيازمنديم (به رحمتت) و بيچارگيم (توانا نبودنم بر به دست آوردن سود و جلوگيرى از زيان) رحم و مهربانى كن
جز حديث تو من نمى‌دانم
خامشى از سخن نمى‌دانم
در كمند غم تو پا بستم
وز مى‌اشتياق تو مستم
ديده ما اگر چه بى نورست
ليك نزديك بين هر دورست
ساكن است او مگر تو بشتابى
درنيابد مگر تو دريابى
گرچه ما خود نه مرد عشق توييم
ليك جوياى درد عشق توييم
طالبان را ره طلب بگشاى
راه مقصود را به ما بنماى
دل و دنياى خويش در كويت
همه دادم به ديدن رويت
انتخاب شرح:
- حسین انصاریان - محمد رضا آشتیاني - محمد جعفر امامی - محمد علي مدرسی چهاردهی - بدیع الزمان قهپائی - سید عليخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید علیخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید محمد باقر حسينی (داماد) - سید محمد باقر موسوی حسينی شيرازی - سید محمد حسین فضل الله - سید محمد شيرازی - سید نعمة الله جزائری - عباس علی موسوی - محمد جواد مغنیه - محمد دارابی - نبیل شعبان
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
