در آن هنگام رنگ شادمانى
ز سيمايم كند پرواز آنى
وجودم از نشاط اين حياتم
به زردى مىگرايد در مماتم
به صورت پيكرى افسرده غمناك
كفن بر تن نهندم داخل خاك
به من كن رحم اى پروردگارم
ز خاك تيره و آن روزگارم
كه مفصل استخوان هر چيزهايى
شود او نرم همچون توتيايى
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.