مشتری بهشت از زمان آدم کم بوده، چون قیمت خریدش به نظر مردم گران است؛ باید نماز ارائه بکنند، روزه ارائه بکنند، خمس ارائه بکنند، پاکی ارائه بکنند، طهارت باطن ارائه بکنند، عدالت ارائه بکنند، محبت ارائه بکنند، مهربانی ارائه بکنند، از حرام فرار بکنند که این مجموعه قیمت بهشت می شود و بیشتر مردم دنیا هم از زمان آدم تا حالا، حال پرداخت این قیمت را نداشته اند. دیدند جهنم ارزان است و می شود با زنا خرید، با ربا خرید، با ظلم خرید، با آدم کشی خرید؛ این قیمت را می دهند و آن را می خرند.

حالا بگو یک ماه روزه بگیر، می گوید چه کسی حوصله اش را دارد؟ چه کسی طاقتش را دارد؟ یعنی من قیمتی برای بهشت نمی دهم، اما روزه را می خورم. خوردن خیلی آسان است و روزه قیمت جهنم است. جهنم خیلی ارزان است، شما پولش را هم نده؛ اصلاً هیچ عبادتی انجام نده و هیچ معصیتی هم مرتکب نشو، به جهنم می روی. خیلی ارزان است! اما برای با انبیا و ائمه و امیرالمؤمنین(ع) بودن در بهشت باید خیلی قیمت پرداخت شود. مگر به این راحتی می شود در بهشت کنار علی(ع) نشست؟ قیمتش را باید بدهیم!