مرحوم حاج سید علی قاضی طباطبایی گاهی مثل مادر داغدیده گریه می کرد.

می پرسیدند آقا چرا گریه می کنی، آن هم مثل مادر داغدیده و مثل پدر داغدیده چه شده و چه پیش آمده؟!می فرمودند که گریه ام از این است که در بهشت نماز نیست چکار بکنم؟! من می خواهم دائم سجده کنم، می خواهم دائم رکوع کنم، می خواهم دائم بنالم؛ از حالا گریه ام برای این است که آنجا دیگر این توفیق را ندارم. این غیر از عشق هیچ چیز دیگری نیست.