آراى علما و دانشمندان درباره ربيع مختلف است ، گروهى او را شيعه واقعى و مخلص و از موثقين شمرده اند مانند مولا سلطان حسين واعظ استرآبادى كه معاصر با شيخ بهايى بوده . او در كتاب فارسى خود موسوم به «تحفة المؤمنين» مى گويد : او از اصحاب امام حسن عليه السلام است و چون خبر شهادت آن حضرت به او رسيد چندان گريست كه چشمانش معيوب شد ، يكى به او گفت : چرا علاج چشمان خود نكنى ؟
گفت : من مشغول از ايشانم ، آن شخص گفت : دعا كن تا بينا شوى ، ربيع گفت : اهم از اين مطلب هست كه در آن باب دعا كنم و گفته اند : ربيع بن خثيم سخن كم مى گفت و به هر فضولى در محاورات دنيا متكلم نمى شد ، هر چه مى فرمود همه موعظه بود و نصيحت و چون خبر شهادت شاه شهيدان امام حسين عليه السلام را شنيد سه مرتبه از دل پاك آه دردناك كشيد و بى خود افتاد و كسى ديگر تا آخر عمر او را سخنگو و خنده روى نديد و الحق جاى آن بوده .
منبع : برگرفته از کتاب داستانهای عبرت آموز استاد حسین انصاریان
