بیایید از خدا داروى خوب شدن دیوانگىِ بازى با شیطان را بگیریم و به پروردگار بگوییم که اى مولا با دست محبّت خودت چهره نَفْس ما را به طرف خودت برگردان، چون نَفْس ما واقعا به تو پشت کرده است. این مسئله از حرف هایمان، از نگاه کردن هایمان، از گوش دادن هایمان، از قضاوت کردن هایمان و از سستى هایمان معلوم است. این نفس با بدترین دیوانه هاى دوران خلقت که ابلیس و شاگردان پلیدش باشد، بیشتر انس دارد تا با عقل کلى عالم، با حکمت کلى عالم و با حقیقت کلى عالم. اگر هم به اینها میل و انس داشته باشد، میلش بسیار ضعیف است. براى عاشق تفاوتى نمى کند که روزه ماه رمضان چند ساعت است؟ اما براى بى میل تفاوت مى کند ؛ از این رو، یک شب مانده به اول ماه رمضان مى پرسد که از اذان صبح تا افطار چند ساعت است؟ 17 ساعت! واى 17 ساعت باید روزه گرفت، این که کشنده است، ولى عاشق چنین نیست. عاشق فقط مى پرسد که ماه رمضان چه موقع است؟ ولى از ساعت و گرما و سرما، هیچ حرفى به بیان نمى آورد. عاشق مى پرسد که مهمانى خاص چه موقع است؟ دلم تنگ است، شب عید فطر که همه شیرینى مى خرند و به خانه هایشان مى برند و مى خورند و الحمد للّه مى گویند که ماه رمضان تمام شد و روزه هایمان را گرفتیم، تازه زین العابدین صداى گریه اش تا کوچه مى آید که واى اى رمضان رفتى!
کجا رفتى که رفت از دیده ام دل
به دنبال غمت منزل به منزل
کجا رفتى که خونم خورد هجران
کجا رفتى که کارم گشت مشکل
به دریایى فکندى خویشتن را
کز آن موجى نمى آید به ساحل
کجایى اى انیس دل کجایى
نمى پرسى تو از حال من و دل
