اوصاف شيعيان

  ”ميسر ابن عبدالعزيز” از معاريف اصحاب امام باقر(ع) بوده كه در علم رجال هم توصيف شده است. امام باقر(ع) جمله اي درباره او دارد كه در حالات ميسر آمده است. فرمود اي ميسر چند بار مرگ تو فرارسيده و خداوند اجل تو را به تاخير انداخت، براي اينكه صله رحم به جا آوردي و مشكلات آنان را حل كردي.
حضرت امام محمد باقر(ع) در حديثي به ميسر فرمود: “يا ميسر الااخبرك بشيعتنا قلت بلي جعلت فداك قال: انهم حصون حصينه و صدور امينه و احلام وزينه ليسوا بالمذيع البذر ولابالجفات المراعين رهبان بالليل اسد بالنهار”؛ آيا شيعيانمان را به تو معرفي بكنم گفت فدايت شوم و جانم به قربانت باد بفرماييد. آنها دژهاي محكمي هستند و سينه هاي امانتداري هستند و صاحبان عقل هايي وزين و متين هستند. شايعه پراكني نمي كنند و اسرار را فاش نمي كنند و آدم هاي خشك و خشن و رياكار هم نيستند راهبان شب و شب زنده داران و شيران روزند.
اين حديث كوتاهي است كه هفت وصف براي شيعيان و يك دنيا مطلب و مسئوليت در آن نهفته است. شايد معني “حصون حصينه” اين باشد كه شيعيان كساني هستند كه در مقابل تبليغات دشمن نفوذ ناپذير هستند، اكنون كه وضع فرهنگي در دنيا به شكل خطرناكي نسل جوان ما را تهديد مي كند، آيا راهي براي اينكه جوانانمان را تقويت كنيم پيدا كرده ايم؟ اگر نمي توانيم ميكرو ب ها را بكشيم بايد خود را تقويت كنيم. اين نكته را توجه داشته باشيد كه در زمان ائمه يكي از گله هاي ائمه اين بود كه بعضي از شيعيان ما اسرار ما را فاش مي كردند. مراد از افشاي اسرار اين بود كه مقاماتي كه ائمه داشته اند براي هر كسي گفته نمي شد. مقام علم غيب امام، شفاعت در روز قيامت، امانت دار علوم رسول الله(ص)، شاهد و ناظر اعمال شيعيان و معجزات و... اينها مسائلي بود كه مردم عادي و مخالفان تحمل اين اسرار را نداشتند. بعضي از شيعه هاي ساده و خام در هر جا مي نشستند و همه چيز را مي گفتند و اين چيزي جز ايجاد اختلاف و عداوت و دشمني به بار نمي آورد، امام فرمودند شيعيان ما، سينه هاي امانتدارند، افشاكننده بي جهت نيستند، ايجاد اختلاف در ميان اين و آن نمي كنند، از اين بدتر غلاتي است كه تازه پيدا شده اند كه به بهانه ولايت كفريات و تعبيرات زشتي درباره ائمه(ع) مي گويند كه هرگز ائمه از آنها راضي نيستند. بايد مراقب اين غلات جديد باشيم. اينها دو عيب دارند: يك عيب اين است كه خودشان را از بين مي برند. خيال مي كنند اگر ما صفات خدا را براي ائمه يا براي حضرت زينب(س) يا شهداي كربلابگوييم اين عين ولايت است و عيب بزرگ تر اين است كه زمان ما زمان رسانه هاي جمعي است. اگر خبري امروز صبح صادر شود، يك ساعت ديگر تا اعماق دنيا مي رسد. اين كلمات غلوآميز و اين سخنان نادرست را از اينجا به آنجا پخش مي كنند و لكه بزرگي را بر دامان شيعه مي چسبانند. فردا روي ديوارهاي اين كشور و آن كشور مي نويسند شيعه كافر است و بعد هم كشتن شيعيان شروع مي شود. اين آدم هاي احمق و نادان با اين حرف هايشان خبر ندارند كه منشا كشتار يك عده از شيعيان در طرف ديگري از دنيا مي شوند. واي از اين دوستان نادان و آدم هاي جاهل. واي از آن زماني كه نبض مجالس به دست افراد بي سواد، بي اطلاع، ناآگاه و نادان برسد. نبايد بگذاريد كه ابتكار مجالس به دست اين گونه افراد باشد بايد ابتكار دست علماي امت باشد.
از جمله صفاتي را كه در اينجا براي شيعيان بيان فرموده اين است كه اينها خشن نيستند، شيعه پرمحبت است، داراي لطافت است، روح علي بن ابيطالب(ع) را دارد، روح امام صادق و ائمه هدي(ع) را دارد، كه حتي با دشمنانشان هم محبت مي كردند.
رياكار نيستند، شيعيان ما دو حالت مختلف را با هم جمع كرده اند. اگر كسي عبادت هاي شبانه آنها را ببيند مي گويد اينها زاهدان روزگار و آدم هاي خوبي اند، اما دست و پايي ندارند. اما روزهنگام مشاهده مي كند كه مثل شير در صحنه اجتماع حاضر مي شوند.
با يك تقسيم مي توانيم شيعيان و مسلمانان را به پنج قسمت تقسيم كنيم :
اول مسلمانان يا شيعيان جغرافيايي: يعني آن شيعه اي كه در ايران متولد شده، ايران از نظر جغرافيايي يك كشور شيعه نشين است. همين كه من اينجا متولد شدم وقتي آمار شيعيان را مي شمارند اسم بنده را هم مي آورند. حالاعقيده اي دارم يا ندارم، اطلاعي دارم يا ندارم. اسامي ائمه(ع) را مي توانم بشمارم يا نه، اينها شيعه جغرافيايي است.
دوم شيعيان ارثي: آنهايي كه پدر و مادرشان شيعه بوده و در دامان پدر و مادر شيعه متولد شده اند.
سوم شيعيان لفظي: كساني كه خودشان مي گويند ما شيعه علي بن ابيطالب هستيم؛ با زبان مي گويند، اما در عمل خبري نيست.
چهارم شيعيان سطحي : شيعياني كه عملي دارند، اما سطحي است و به عمق تشيع نرسيده اند، از تشيع فقط عزاداري و توسلات و امثال اينها را بلد هستند از كجا معلوم كه شيعه است؟ چون در ايام عاشورا در دستجات سينه زني و مجالس عزاداري شركت مي كند به مسجد جمكران مي رود. من نمي خواهم بگويم اينها كم اهميت دارد خيلي اهميت دارد. ولي از تشيع همين را فهميده است و بس. اما از صفات رهبان بالليل، اسد بالنهار، احلام وزينه و صدور امينه، خبري در او نيست.
پنجم شيعيان واقعي : آن كساني كه آشنا با معارف الهيه و كتب اهل بيت(ع) هستند و برنامه هاي آنها صفاتي است كه در اين روايت آمده بود