چشم پوشى از آنچه سود دنيايى و آخرتى ندارد

  اين چشم پوشى بستگى به اين دارد كه انسان از قيمت و ارزش عمر آگاه شود و به نبوت صد و بيست و چهار هزار پيامبر و امامت دوازده امام و فقاهت فقيهان و حكمت حكيمان و علم عالمان و عرفان عارفان عالم گردد و بفهمد و بداند كه اين بزرگواران در صحنه حيات انسانى ، زحمات طاقت فرسايى كه متحمل شدند ، براى اين بود كه عمر انسان به باطل نگذرد و بدون سود و منفعت از دست نرود ؛ در روايات بسيارى به مردم سفارش شده كه آنچه را براى شما سودى در جهت دنيا و آخرت ندارد ترك كنيد . انسان تا زمانى كه اسير نفس اماره است ، از افعال و اعمال بيهوده بر حذر نيست و از اين كه عمر و وقت پرارزش خود را در ساعات روز و ساعات شب به بطالت و سرگرمى هاى بيهوده بگذراند خوددارى نمى كند .
گذراندن عمر در كارهاى بيهوده و آنچه نفعى براى دنيا و آخرت انسان ندارد در آينده مورث حسرت و پشيمانى سخت است ، حسرتى كه براى هيچ كس قابل جبران نيست !!
بيهوده گذرانى ، انسان را به كسالت ، تنبلى ، خوش گذرانى و عافيت طلبى مبتلا مى كند و توبه و بازگشت از اين حالات ، پس از اين كه مدتى بر انسان بگذرد كار بسيار مشكلى است . از تماشاى آنچه براى شما سود ندارد و شنيدن آنچه براى شما منفعت ندارد و انجام آنچه براى شما نفعى نمى آورد ، بپرهيزيد . عمر را صرف برنامه هاى باطل و مسائل بيهوده و معاشرت هاى غلط نكنيد و بيدار باشيد كه اين گوهر پربهاى خلقت را مفت از دست شما نگيرند !!