ای ان که هر گاه بنده ای از او بخواهد عطایش کند ٰ و هر گاه چیزی را که نزد اوست آرزو کند به آرزویش برساند ٰ و زمانی که به او روی آوردمقرب و نزدیکش کند ٰ و گاهی که تظاهر به گناه کند گناهش را پرده پوشی نماید ٰ و آنگاه که بر او توکل نماید او را بس باشد و کفایت کند .
منبع : مركز علمي تحقيقاتي دارالعرفان الشيعي
