مناجات خمس وعشر

  خدای من دستم را به دامن کرمت آویختم ، و برای رسیدن به عطایت سفره آرزویم را گستردم ، مرا به خلوص توحیدت خالص کن ، و از بندگان برگزیده ات قرار ده ، ای آن که هر گریزانی به او پناه میجوید ، و هر جوینده ای به او امید می بندد ، ای بهترین امید بخش ، ای کریم ترین خوانده ، ای آن که پرسنده اش برگردانده نشود ، و آرزومندش محروم نگردد ، ای آن که در رحمتش به روی بندگان باز است ، و پرده درگاهش برای امیدواران گشوده است ، از تو می خواهم به بزرگواری ات که ببخشی از عطای خود بر من آنچنان که دیده ام به آن روشن شود ، و از امید به تو سرشارم سازی به اندازه ای که نهادم آرامش یابد ، و از یقین آنچنان بر من منت نهی که با آن ناگواریهای دنیا را برایم آسان نمایی ، و با آن از دیدگان دلم پرده هایی نابینایی را برگیری به مهربانی ات ای مهربان ترین مهربانان.