عبداللَّه بن أبى‏سفيان بن حارث‏

ابوالهياج، عبداللَّه بن ابى‏سفيان بن حارث بن عبدالمطلب بن هاشم الهاشمى، نام مادرش فقمه (نسمه) دختر همام بن ارقم اسدى، صحابى و پدرش پسرعمو و برادر رضاعى پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم بود؛ و از آن حضرت صلى الله عليه و آله و سلم نقل حديث كرده است.
    
وى شاعر بوده و اشعارى نيز در مدح امام على عليه السلام سروده است. عبداللَّه پس از شنيدن عيب‏جويى و طعن عمروعاص بر بنى‏هاشم وى را مورد عتاب و سرزنش قرار داد.
    
آورده‏اند كه وى پس از وفات رسول‏اللَّه صلى الله عليه و آله و سلم به امام على بن ابى‏طالب عليه السلام گرويد و همراه آن حضرت در جنگ‏ها شركت جُست و سپس به امام حسين عليه السلام پيوست و با آن حضرت عليه السلام [در روز عاشورا در كربلا] به شهادت رسيد.