عبداللَّه بن أبى‏سفيان بن حارث‏

ابوالهياج، عبداللَّه بن ابى سفيان بن حارث بن عبدالمطلب بن هاشم الهاشمى، نام مادرش فقمه (نسمه) دختر همام بن ارقم اسدى، صحابى و پدرش پسرعمو و برادر رضاعى پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم بود؛ و از آن حضرت صلى الله عليه و آله و سلم نقل حديث كرده است.
    
وى شاعر بوده و اشعارى نيز در مدح امام على عليه السلام سروده است. عبداللَّه پس از شنيدن عيب جويى و طعن عمروعاص بر بنى هاشم وى را مورد عتاب و سرزنش قرار داد.
    
آورده اند كه وى پس از وفات رسول اللَّه صلى الله عليه و آله و سلم به امام على بن ابى طالب عليه السلام گرويد و همراه آن حضرت در جنگ ها شركت جُست و سپس به امام حسين عليه السلام پيوست و با آن حضرت عليه السلام [در روز عاشورا در كربلا] به شهادت رسيد.