بشير بن عمر حضرمى از ياران شهيد امام حسين عليه السلام در كربلا است.
وى چند روز پيش از واقعه كربلا به امام حسين عليه السلام پيوست. شب عاشورا پس از صدور اجازه انصراف از سوى آن حضرت، براى بشير خبر آوردند كه پسرش در مرز رى اسير شده است. او با شنيدن اين خبر اظهار داشت: «اميدوارم كه خداوند به من و او در برابر اين گرفتارى ها پاداش دهد دوست ندارم كه فرزندم اسير باشد و من زنده باشم».
امام حسين عليه السلام با شنيدن سخن او فرمود: «خدايت رحمت كند. من بيعت خود را از تو برداشتم برو و براى رهايى فرزندت بكوش». بشير گفت: درندگان، زنده زنده مرا بخورند اگر از تو جدا گردم و در اين بى كسى تنهايت بگذارم و سپس سراغت را از كاروانيان بگيرم؛ نه نه، هرگز!
حضرت فرمود: [پس بيا و] اين جامه ها را به فرزندت بده تا براى آزادى برادرش هزينه كند. آنگاه پنج جامه، به ارزش هزار دينار به او داد.
بشير بن عمر روز عاشورا به ميدان نبرد شتافت و رجزى به اين مضمون خواند:
اى نفس امروز خداى مهربان را ديدار خواهم كرد و تو از هر احسان و نعمتى پاداش خواهى گرفت.
بيتابى مكن، زيرا همه چيز فانى است و شكيبايى تو در پيشگاه خداوند بيشترين پاداش را دارد.
او آن قدر با دشمنان جنگيد تا به شهادت رسيد. برخى شهادت او را در حمله نخستين گفته اند. در زيارت ناحيه مقدسه از وى چنين ياد شده است:
السّلامُ عَلى بِشْرِ بْنِ عُمَر الْحَضْرَمى ، شَكِّرَ اللَّهُ لَكَ قَوْلَكَ لِلْحُسَيْنِ عليه السلام وَقَدْ اذِنَ لَكَ فِى الانْصرافِ: اكَلَتْنِى اذَنْ السِّباعُ حَيَّاً انْ فارَقْتُكَ وَاسْأَلُ عَنْكَ الرّكَبانَ وَاخْذُلُكَ مَعَ قِلَّةِ الَاعْوانِ لا يَكُونُ هذا ابَداً.
سلام بر بشر بن عمر حضرمى؛ خدا به تو پاداش خير دهد به جهت اعلام وفاداريت نسبت به امام حسين عليه السلام، آنگاه كه به تو اجازه انصراف داد و در پاسخ گفتى: درندگان زنده زنده مرا بخورند اگر از تو جدا شوم و در اين بى كسى تنهايت گذارم و سپس سراغت را از كاروانيان بگيرم، نه، نه، هرگز چنين نخواهد شد!
منبع : منبع: پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، پژوهشکده تحقیقات اسلامی.
