گاهى يك نماز حقيقى و واجد شرايط مسير زندگى را تغيير مى دهد و انسان را از كژ راهه به صراط مستقيم مى كشاند ، و طغيان هاى درون را كنترل مى كند ، چنان كه در روايتى آمده : مردى از زنى درخواست كام جويى كرد . آن زن شوهرش را از خواسته ى نامشروع آن مرد آگاه كرد . شوهر به همسر عفيفه اش گفت : به او بگو : چهل روز پشت سر شوهرم نماز بخوان تا خواسته ى تو را اجابت كنم . آن مرد چند روزى نماز واجب خود را به شوهر آن زن اقتدا كرد و از بركت آن نماز به توبه ى واقعى موفق شد ، سپس كسى را نزد آن زن فرستاد كه من توبه كرده ام . زن توبه ى آن مرد را به شوهرش خبر داد . شوهر اين آيه را خواند(2) :( إِنَّ الصَّلاَةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ ) . نماز آدمى را از فحشا و منكر باز مى دارد .
نماز شرط قبولى اعمال
امام صادق (عليه السلام) در روايتى فرموده :مَن أَحَبَّ أنْ يَعْلَم أقُبِلَتْ صَلاَتُهُ أمْ لَمْ تُقبَل ، فَلْينظُر هَلْ منَعَتْهُ صَلاَتُهُ عَنِ الفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ ؟ فَبِقَدْرِ مَا مَنَعَتْه قُبِلَت مِنه.كسى كه دوست دارد بداند آيا نمازش پذيرفته شده است يا آن را نپذيرفته اند ، با تأمّل بنگرد كه آيا نمازش او را از فحشا و منكر باز داشته ؟ پس به اندازه اى كه او را باز داشته از او پذيرفته مى شود .يك نماز گزار واقعى به سبب شرايط نماز و وجوب رعايتش از نظر مادى و اخلاقى و روابط با ديگران و ديگر امور زندگى پيوسته در حال شست و شوى معنوى است ، از اين جهت تا پايان عمرش پاك و پاكيزه مى ماند ، و از باب عنايت و لطف و رحمت خدا سزاوار ورود به بهشت است ; بهشتى كه جز پاكان راهى به آن ندارند ، چنان كه امام باقر (عليه السلام) فرموده است :وَالجَنَّةُ لاَ يَدخُلُهَا إلاَّ طيّبُ .فقط انسان پاك وارد بهشت مى شود .نماز آب دين است ، كسى كه اهل نماز نيست درخت وجودش با همه ى شؤونش خشك مى شود و از هويتش جز هيزمى براى دوزخ باقى نمى ماند .( وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَكَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَباً ) .و اما تجاوز كارانِ از حدود حق ، آنان براى دوزخ هيزم هستند .كارهاى خير بى نماز مانند نباتات سرزمينى هستند كه آب به آنها نرسد و در نتيجه از سرسبزى و طراوت و رشد و نمو باز مانند ، به همين صورت كارهاى خير بى نماز كه نباتات معنوى هستند به سبب نبود نماز زمينه اى براى رشد ندارند ، به اين خاطر به خدا نمى رسند و از ثمر دهى كه قبولى حضرت حق است باز مى مانند .
بر گرفته از کتاب زیباییهای اخلاق استاد حسین انصاریان
