عدم يقين، نتيجه دورى از عقل‏

اگر ما از خيلى رشته ها عقب مانده ايم، به خاطر اين است كه در اين باور مشكل داريم. كسانى كه افطارى مى دهند، روزه مى گيرند، نماز مى خوانند، عمره مى روند، در كارهاى خير سرمايه گذارى مى كنند، اما از نظر قرآن، نه روايت، چقدر خمس بدهكار مى شود، چون خمس و زكات دو حقيقت قرآنى هستند، اما نه كارى به سهم امام دارد و نه به مرجع تقليد و روايات. اين است كه مى گويم: ما در اين باور مشكل داريم. چون هنوز آيه سوره انفال در مورد خمس را نتوانسته باور كند. دل هاى اكثر ما بيمار است. تا كنون عقل را در كنار قرآن به كار نگرفته ايم كه به پروردگار اعتماد كنيم.خدا در قرآن مجيد مى فرمايد: «إِنَّكَ مَيّتٌ وَ إِنَّهُم مَّيّتُونَ»
حبيب من! تو مى ميرى و امت تو نيز مى ميرند. پيغمبر اسلام صلى الله عليه و آله نيز اعلام كرده است كه اكثر امت من، بين شصت تا هفتاد سال مى ميرند. ولى ميلياردها پول و ملك و املاك روى هم انبار كرده، اما هنوز باور نكرده كه خدا مى گويد: مى ميرى. تمام درد ما بر سر همين باور نكردن است، چرا؟ چون عقل به كار گرفته نشده است. آن وقت در مورد پيغمبر عزيز صلى الله عليه و آله مى فرمايد: «ءَامَنَ الرَّسُولُ بِمَآ أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبّهِ» در كمال آرامش و باور است و براساس باور خود دارد زندگى مى كند. ما نيز براساس كم باورى داريم زندگى مى كنيم، لذا نماز كه مى خوانم، اگر عمق نمازم را بشكافند، براى خدا نيست، چون آن هم بر روى باور نيست بلكه مى گويم: نكند قيامت و جهنمى باشد و ما را درآن بيندازند؟ ما نماز را بخوانيم كه اگر قيامت بود، ما را به جهنم نبرند. پس آن نماز نيز براى خدا نيست، بلكه بدن ما از آتش نگران است و نماز مى خوانيم كه بدن را حفظ كنيم و الا نمازى كه نمازخوان ها مى خواندند كجا و نماز ما كجا؟