خدامی‏ چاره ‏جویی‏

ای خون خدا، خدا بود، یاور تو 
توحید چه خوش، نشسته در باور تو 

خود، چاره ی تشنه کامی اصغر کن 
افتاد ز تن، دو دست آب آور تو