انسان بر فرض اين كه نتواند در عالم ظاهر و در مرحله شهود همنشينانى آگاه و رفيقانى سالك راه و دوستانى با عزّ و جاه بيابد كه از نفس آنان و كمال و معنويت و راه و رسم و اعمال پاك و منششان بهره مند شود و خود را به مدارج انسانيت و كمال آدميت برساند ، ولى درب عالم معنى و فضاى ملكوت هرگز به روى انسان بسته نيست ، عالمى كه مى توان از طريق آيات قرآن و روايات استوار ، وارد آن شد و با دوستانى چون پيامبران و صديقان و شهيدان و صالحان از راه دل و ارتباط روح ، همنشين گشت و از سرمايه هاى معنوى و ارزش هاى الهى آنان و هدايت و خيرخواهى و دم حيات بخششان بهره مند شد .اينان ـ چنانكه آيات قرآن و روايات مى گويند ـ تا روز قيامت اسوه و الگوى انسان در همه امور و شؤون حيات اند .اينانند كه بايد انسان ـ با كمك آيات و روايات يا با يارى مربيان دلسوز و آگاه ـ به وجود و فرهنگ و اعمال و عقايد و اخلاقشان معرفت پيدا كند و به تدريج از منش و روش پاكشان رنگ بگيرد تا نهايتاً در حد ظرفيت خود همرنگ آنان شود و مقامات معنوى و كمالات الهى و اطوار ملكوتى در انسان ، شكوفا گردد و در نهايت همانطور كه در دنيا از طريق معرفت و ايمان قلبى و ارتباط روحى با آنان به همنشينى برخاسته و دست دوستى در دست آنان گذاشته و از هدايت آنان بهره مند گشته ، در آخرت هم در بهشت عنبر سرشت براى ابد همنشين آنان گردد كه آنان نيكو رفيقانى براى انسان هستند چنانكه قرآن مى فرمايد :وَمَن يُطِعِ اللهَ وَالرَّسُولَ فَأُولئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللهُ عَلَيْهِم مِنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ أُولئِكَ رَفِيقاً و كسانى كه از خدا و پيامبر اطاعت كنند ، در زمره كسانى از پيامبران و صدّيقان و شهيدان و شايستگان خواهند بود كه خدا به آنان نعمت ايمان ، اخلاق و عمل صالح داده ; و اينان نيكو رفيقانى هستند . پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) در روايتى مى فرمايد : . . . مقصود از انبيا من و منظور از صديقين على بن ابى طالب و شهدا حسنو حسين و صالحين حمزه و امامان پس از حسين هستند .از آنجا كه پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) و امامان (عليهم السلام) از طريق قرآن و روايات متين و محكم حضور هدايتى و معنوى در جامعه انسانى دارند و انسان مى تواند با آنان همراه و همراز باشد ، بايد گفت : آن بزرگواران بهترين دوستان و برترين معاشران و دلسوزترين رفيقانى هستند كه انسان از پرتو وجودشان و رابطه با هدايتشان مى تواند مؤدب به آداب الهى و متحقق به حقايق انسانى و متجلى به جلوات معنوى گردد .اين دوستان برتر و رفيقان بهتر ، از استوارترين باورهاى حقّه و عقايد پاك و اعمال صالحه و اخلاق حسنه و عدالت و قسط و صدق و امانت و وفا و صفا و درستى و راستى و صلاح و سداد و عفّت و اجتهاد و كرامت و شرافت و فضيلت و محبت و خيرخواهى و مهرورزى برخوردارند و چون انسان در عالم معنى و جهان باطن به دلالت قرآن و روايات با آنان همراه گردد و دل به ارزش هاى ايشان دهد ، بر اساس اثرپذيرى ، به رنگ آنان درآيد و در قيامت لايق همنشينى آن بزرگواران شود . همچنانكه قرآن مى فرمايد :وَحَسُنَ أُولئِكَ رَفِيقاً و اينان نيكو رفيقانى هستند . اين فقير الى الله كه خود در كسوت روحانيت هستم و تا كنون كه اين جزوه را مى نويسم بيش از سى و پنج سال است در نقاط مختلف ايران و برخى از ممالك اروپايى و عربى به توفيق حق به تبليغ معارف الهيه مشغولم ، بسيارى از مستمعان گمراه را از طريق آيات قرآن و روايات با خدا و پيامبران و امامان آشنا نموده و زلف حيات آنان را با زلف هدايت حق و پيامبران و امامان گره زده ام و از اين راه نتايج بسيار عالى در انقلاب حال و اخلاق و اعمال آنان ديده ام و به عبارت ديگر مشاهده نموده ام كه بسيارى از شنوندگانى كه از گردونه دين خارج بوده اند با آشنا شدن با خدا و پيامبران و امامان در درون خود و ادامه زندگى در كنار معنويت آنان و قبول هدايتشان ، به مدار دين بازگشته و انسان هايى متين و مؤدب و متدين شده و به منابع خير و هدايت تغيير يافته اند .در اين زمينه تا كنون چندين هزار نامه در طول مدت تبليغم از گناه كاران ، و معصيت كاران حرفه اى و چه بسا از برخى افراد يهودى و مسيحى و لائيك به دستم رسيده كه با شنيدن حقايق دينى و معارف الهى از كژ راهه و بى راهه برگشته و دست به دامن رحمت و مغفرت خدا كه بهترين رفيق است زده اند و به پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) و امامان (عليهم السلام) متوسل شده و آنان را به رهبرى در زندگى خود انتخاب نموده و از فرهنگ پاكشان براى رشد و كمال خود و تامين سعادت دنيا و آخرتشان بهره گرفته اند.
آثار دوستى و معاشرت با اهل بيت (عليهم السلام)
اهل بيت پاك پيامبر (صلى الله عليه وآله) ، و امامان معصوم (عليهم السلام) منابعى هستند كه سرمايه هاى علمى و معنوى آنان بى كران است . درياهايى هستند كه از لؤلؤ و مرجان علمى و معنوى خود مى توانند همه تهيدستان را به غناى لازم و ثروت كامل برسانند ، بدون اين كه از خزانه وجودشان چيزى كم شود .
نجات از مرگ سياه
اصولاً خداى مهربان ، منافع ثروت معنوى را به اين خاطر در فضاى حيات انسان ها قرار داده كه انسان ها خلأهاى فكرى و روحى و معنوى خود را از سرمايه هاى الهى آنان پر كنند و از مرگ سياه كه مرگ عقل و جان و مرگ قلب و روح و روان است ، در امان بمانند و از لا به لاى طوفان هاى مهلك ، كشتى وجودشان را سالم و صحيح به ساحل نجات كه همانا سعادت دنيا و آخرت و رضا و خوشنودى حضرت حق است ، برسانند مگر نه اين است كه خداى مهربان در اولين آيه سوره مباركه ابراهيم ، فلسفه بعثت پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) را با دردست داشتن قرآن ، نجات انسانها از ظلمات و قراردادنشان در نور مى داند ؟كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَى صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ. اين كتابى است كه آن را بر تو نازل كرديم تا مردم را به اجازه پروردگارشان از تاريكى هاىِ جهل ، گمراهى و طغيان به سوى روشنايىِ معرفت ، عدالت و ايمان و در حقيقت به سوى راه خداى تواناى شكست ناپذير و ستوده بيرون آورى . چه دوستى و چه رفيقى در اين پهن دشت هستى از پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) از نظر سرمايه هاى معنوى سرمايه دارتر است ؟ دوستى كه با حرص و اميدى آتشين و با عشق و محبتى كامل و با دل سوزى و مهرى بى نظير ، در مقام نجات انسان از تهيدستى و فقر معنوى است و تنها خواسته اش خير دنيا و آخرت بشر و رسيدن او به برترين مقام ايمانى و اخلاقى و قرار گرفتن در فضاى خوشبختى دنيا و آخرت است ،حَرِيصٌ عَلَيْكُم .اشتياق شديدى به هدايتِ شما دارد او اشتياق و اميد و حرص فوق العاده اى نسبت به هدايت و نجات شما از گمراهى دارد .پس از پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) اهل بيتش منابعى عظيم از سرمايه هاى معنوى هستند كه همچون پيامبر (صلى الله عليه وآله) ، هدايت كننده مردم به سوى حقايق و منجى آنان از مهالك و رهاننده ايشان از خطرات و مفاسدند .
نجات با كشتى نجات
آنان كه براى اصلاح خود و اصلاح دنيا و آخرت خويش دست توسل به ذيل عنايت آن بزرگواران بزنند و در همه امور حيات به آنان اقتدا نمايند ، بى ترديد به نجات خويش از مهالك كمك نموده و خير دنيا و آخرت خود را تأمين كرده اند ، چرا كه آن انوار الهى در اين دنياى مادى كه همچون درياى طوفانى دچار انواع طوفان هاى خطر زاست ، از طرف خدا به عنوان كشتى نجات قرار دارند كه هر كس متوسل به آن شود از خطرها رهايى يابد و هر كس آنان را رها كند به انواع خطرات و عوامل تخريب دنيا و آخرت دچار گردد .ابوذر غفارى كه از چهره هاى برجسته ايمانى و به فرموده پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) در قلّه صدق و صداقت قرار دارد ، مى گويد : خودم از پيامبر (صلى الله عليه وآله) شنيدم مى فرمود :« . . . إنّمَا مَثَلُ أهْلِ بَيتِى فِيكُمْ كَمَثَلِ سَفِينَةِ نُوح مَن رَكِبَهَا نَجَا وَمَن تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِقَ . . . ». جز اين نيست كه مثل اهل بيت من در شما مانند كشتى نوح است ، آن كه در اين كشتى معنوى قرار گيرد نجات يابد و هر كه از آن تخلف ورزد غرق شود . از بزرگان علماى اهل سنت است از رسول خدا (صلى الله عليه وآله) روايت شده كه آن حضرت فرمود :« فَاطِمَةُ بَهْجَةُ قَلْبِى وَابْنَاهَا ثَمَرَةُ فُؤادِى وَبَعْلُهَا نُورُ بَصَرِى وَالاَْئِمَّةُ مِنْ وُلْدِهَا أُمَنَاءُ رَبِّى وَحَبْلٌ مَمْدُودٌ بَيْنَهُ وَبَيْنَ خَلْقِهِ مَنِ اعْتَصَمَ بِهِمْ نَجَا وَمَنْ تَخَلَّفَ عَنْهُمْ هَوى ». فاطمه شادمانى قلب من است و دو پسرش ميوه دل من و همسرش نور چشم من و امامان از نسلش امينان پروردگار من و ريسمان كشيده بين او و بين مردم اند ، كسى كه به آنان پناه جويد نجات يابد و كسى كه از آنان تخلف ورزد گمراه و سرگردان شود . امام رضا (عليه السلام) از پدران بزرگوارش از پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) روايت مى كند كه آن حضرت فرمود :« مَثَلُ أهْلِ بَيْتِىْ فِيْكُمْ ، مَثَلُ سَفِيْنَةِ نُوْح مَنْ رَكِبَها نَجى وَمَنْ تَخَلَّفَ عَنْها زُخَّ فِى النَّارِ » .مثل اهل بيت من در جمع شما مردم مثل كشتى نوح است ، هر كس در آن قرار گيرد نجات يابد ، و هر كه از آن تخلف ورزد در آتش پرتاب مى شود . بى ترديد آثار دوستى با اهل بيت (عليهم السلام) و معاشرت معنوى با آنان و اقتداى به آن اسوه هاى فضيلت در حدى است كه هر صاحب قلم و هر صاحب بيانى از شمردنش عاجز و ناتوان است .
بر گرفته از کتاب معاشرت استاد حسین انصاریان
