مالك روز جزا
مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ ] .
مالك و فرمانرواى روز پاداش و كيفر است.
انسان داراى گوهر پربهاى آزادى است، آزادى در نيت و عمل و همين آزادى باعث ارزش نيت و عمل است.
در جوار اين گوهر پرعظمت اگر نيت و عمل انسان، بر مقتضاى قواعد الهى از انسان صادر گردد، از پى آن ثواب و جزاى نيك خواهد بود و اگر نيت عمل بر اساس هواى نفس و دعوات شياطين درونى و برونى، از آدمى ظاهر گردد، از پى آن عقاب و رنج و مشقت خواهد بود و چون دنياى محدود گنجايش ثواب نيكان و عذاب بدان را ندارد، خداوند بزرگ مزد نيكان و بدان را به جهان ديگر منتقل كرده كه ابتداى آن جهان پايان اين جهان است و آن جهان محصول اين عالم است و به فرموده پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله اين جهان مزرعه آخرت است.
اما اين كه مى گويد: مالك روز جزاست، جاى اين پرسش است كه مگر خداوند مالك هر روز نيست و مگر جزاى عمل نيك و بد مخصوص به دنياى ديگر است و مگر انسان در همه لحظات چه از طريق وجدان و چه از طريق عكس العمل اعمال خويش در دنياى برون و درونش در معرض اجر و عقوبت نيست؟
بايد گفت: چرا خداوند مالك همه لحظات است؟ اختصاص مالكيت به روز جزا براى اين است كه در دنيا به اجازه و اذن خود او نحو مالكيتى براى موجودات زنده هست، ولى در آخرت جز مالكيت حضرت او مالكيتى حتى مالكيت اعتبارى و نسبى هم وجود ندارد و آدمى هم در برابر عمل خود عكس العمل مى بيند و آن اين است كه در برابر نيكى انبساط درون و در برابر بدى دچار تازيانه وجدان مى گردد و يا در برابر كار خوب اعتبار اجتماعى كسب كرده و در برابر كار بد ممكن است دچار عقوبت قانون گردد، ولى اين اجر و عقوبت به طور قطع نسبت به عمل او كامل نيست، علاوه بر اين چه بسا نيكى ها كه به دور از نظر مردمان انجام مى دهد و مزدى نمى بيند و چه بسا اعمالى كه شيطانى است و انجام مى دهد و از عقوبت آن مى گريزد، بدون شك در برابر اين گونه نيكى ها و بدى ها جهان ديگرى لازم است تا نيكان به اجر نيكى و بدان به عقوبت بدى برسند.
شما انبيا و امامان و اوليا خدا را از نظر مزد كارشان چه مى گوييد، آيا آن بزرگواران به مزد آن همه نيكى ها و نيكوكارى ها و صبرى كه در برابر آزار دشمنان كردند رسيدند؟
و طاغوت ها كه تا لحظه آخر خوش زيستند و خوش مردند، به عقوبت يك عمل ناپسند خود رسيدند؟
پس جهانى ديگر لازم است كه به مقتضاى عدل و حكمت حضرت حق برپا شود، تا همه نيكان و بدان به نتيجه عمل خود برسند و آن روز، روز دين يعنى روز جزاست و مالك حقيقى و مطلق آن روز خداست:
[مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ ] .
مالك و فرمانرواى روز پاداش و كيفر است.
قرآن مجيد، متجاوز از هزار آيه درباره تمام شؤون آن روز دارد، مى توانيد به كتاب خدا و رواياتى كه در اين زمينه در كتب معتبره حديث آمده مراجعه كنيد.
منبع : پايگاه عرفان
