آدم و حوا در بهشت معهود با در اختيار داشتن انواع نعمتها بايد نسبت به نهى حضرت حق كه به مصلحت آنان بود توجه خود را ادامه ميدادند و از كسى كه در مسئله سجده از فرمان خدا سرپيچى كرد حذر ميكردند و به گفته هاى در ظاهر شيرين او و سوگندى كه خود و خيانت را به لباس خيرخواهى پوشانيد توجه نمى نمودند، ولى به سخنانش كه بسيار چرب و پرجاذبه بود فريب خوردند، و وسوسه و ازلالش حالت حرص را در آنان برانگيخت و با گستردگى و فراوانى آن همه نعمت كه اگر ميليونها سال از آن بهره ميجستند تمام نمى شد ساختمان قناعت را تخريب و زمام وجودشان را به دست حرص سپرده به آن درخت نزديك شدند و از ميوه آن خوردند و در نتيجه دچار هبوط شدند.
منبع : پايگاه عرفان
