قناعت‏

قناعت به حلال خدا، و به آنچه حضرت محبوب براساس مصلحت و حكمت نصيب انسان ميكند گنجى است عظيم كه دارنده آن از هر ثروتمندى ثروت مندتر است، و از هر انسانى كه داراى راحتى و آرامش است راحت تر و با آرامش تر است.

از رسول خدا در توضيح آيه فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً  روايت شده كه حيات طيبه قناعت به نصيب و قسمت خداست.  على (ع) ميفرمايد:

«انتقم من حرصك بالقنوع كما تنتقم من عدوك بالقصاص:»

با قناعت از حرص خود انتقام بگير چنان گه با قصاص از دشمنت انتقام ميگيرى.

«من كان بيسير الدنيا لايقنع، لم يغنه من كثيرها ما يجمع:»

كسى كه به اندك دنيا قناعت نمى كند به فراوانى آنچه انباشته مينمايد بى نياز نمى گردد.

«ثمرة القناعة الاجمال فى المكتسب والغروف عن الطلب:»

ميوه قناعت زياده روى نكردن در كسب و سيربودن از طلب است.

«القناعة مال لاينفد:»

قناعت ثروتى است كه پايان نمى پذيرد.

«لاتكن ممن يرجوالآخرة بغيرالعمل، ويرجى التوبة بطول الامل، يقول فى الدنيا بقول الزاهدين و يعمل فيها يعمل الراغبين، ان اعطى منها لم يشبع وان منع منها لم يقنع:»

از آنانى مباش كه بدون عمل اميد به آخرت دارد، و به آرزوى طولانى توبه را به تأخير مياندازد، سخنش درباره دنيا سخن زاهدان و عملش در آن عمل دلبستگان است، اگر از دنيا به او بدهند سير نمى شود، و اگر منع شود قناعت نمى ورزد.

«كفى بالقناعة ملكا و بحسن الخلق نعيماً»

انسان را پادشاهى و سلطنت با داشتن گنج قناعت و نعمت با دارابودن اخلاق نيك بس است.

حضرت مجتبى (ع) فرمود:

«القنوع راحة الابدان:»

قناعت مايه آسايش بدنها است.  حضرت صادق (ع) فرمود:

«من قنع بما رزقه الله فهو من اغنى الناس:»

كسى كه به آنچه خدا به او روزى ميدهد قناعت كند، از ثروتمندترين مردم است.