قناعت به حلال خدا، و به آنچه حضرت محبوب براساس مصلحت و حكمت نصيب انسان ميكند گنجى است عظيم كه دارنده آن از هر ثروتمندى ثروت مندتر است، و از هر انسانى كه داراى راحتى و آرامش است راحت تر و با آرامش تر است.
از رسول خدا در توضيح آيه فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً روايت شده كه حيات طيبه قناعت به نصيب و قسمت خداست. على (ع) ميفرمايد:
«انتقم من حرصك بالقنوع كما تنتقم من عدوك بالقصاص:»
با قناعت از حرص خود انتقام بگير چنان گه با قصاص از دشمنت انتقام ميگيرى.
«من كان بيسير الدنيا لايقنع، لم يغنه من كثيرها ما يجمع:»
كسى كه به اندك دنيا قناعت نمى كند به فراوانى آنچه انباشته مينمايد بى نياز نمى گردد.
«ثمرة القناعة الاجمال فى المكتسب والغروف عن الطلب:»
ميوه قناعت زياده روى نكردن در كسب و سيربودن از طلب است.
«القناعة مال لاينفد:»
قناعت ثروتى است كه پايان نمى پذيرد.
«لاتكن ممن يرجوالآخرة بغيرالعمل، ويرجى التوبة بطول الامل، يقول فى الدنيا بقول الزاهدين و يعمل فيها يعمل الراغبين، ان اعطى منها لم يشبع وان منع منها لم يقنع:»
از آنانى مباش كه بدون عمل اميد به آخرت دارد، و به آرزوى طولانى توبه را به تأخير مياندازد، سخنش درباره دنيا سخن زاهدان و عملش در آن عمل دلبستگان است، اگر از دنيا به او بدهند سير نمى شود، و اگر منع شود قناعت نمى ورزد.
«كفى بالقناعة ملكا و بحسن الخلق نعيماً»
انسان را پادشاهى و سلطنت با داشتن گنج قناعت و نعمت با دارابودن اخلاق نيك بس است.
حضرت مجتبى (ع) فرمود:
«القنوع راحة الابدان:»
قناعت مايه آسايش بدنها است. حضرت صادق (ع) فرمود:
«من قنع بما رزقه الله فهو من اغنى الناس:»
كسى كه به آنچه خدا به او روزى ميدهد قناعت كند، از ثروتمندترين مردم است.
منبع : پایگاه عرفان
