فارسی
سه شنبه 24 مهر 1403 - الثلاثاء 10 ربيع الثاني 1446
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه
0
نفر 0

گریه موجودات بر امام حسین (علیه‌السلام)

گریه موجودات بر امام حسین (علیه‌السلام)

در زیارت ناحیه مقدسه گریه تمام مخلوقات در مصیبت امام حسین (علیه‌السلام) ذکر شده است: «آسمان و ساکنانش، و بهشت و نگهبانانش، و کوهها و دامنه‌هایش، دریاها و ماهیانش، باغهای بهشت و نوجوانانش، خانه کعبه و مقام ابراهیم (علیه‌السلام)، مشعر الحرام و حرم خانه خدا و اطراف آن، همگی در ماتم تو گرستند»[1].

بعد از ظهر عاشورا هنگامی که احدی از مردان اهل بیت و اصحاب آن حضرت باقی نمانده بود جز زین‌العابدین (علیه‌السلام)، و هوا بسیار گرم و جگرها سوخته و لبها تشنه بود، و زمین و زمان، ملائکه و ارواح انبیاء نظاره ‌گر بودند بر آقای غریب و مظلومی که لحظات آخر عمر خود را در این دنیا سپری می‌نمود و با بدن پر از تیر و مجروح از ضربه‌های شمشیر و نیزه و سنگ، و با دلی پر از غم از داغ برادران و فرزندان و بستگان و یارانش، و قلبی شکسته روی زمین گرم کربلا قرار گرفته بود، می‌فرمود: «أاقتل عطشانا و جدی محمد المصطفی؛ من تشنه کشته شودم حال آنکه جدم حضرت محمد مصطفی است؟»[2]

پس از لحظاتی که آن واقعه دردناک و مصیبت عظمی هستی را عزادار خود نمود، عوالم چندگانه از عرش تا فرش، جن و انس، حیوان و آب و گیاه و سنگ و هوا و بهشت و جهنم همه دگرگون گشت و در عزای آن حضرت هر کدام به زبان خود نوحه و زاری نمودند، و این مجلسی عمومی و عزایی همگانی در عصر عاشورا بود[3].

همزمان با جدا شدن سر مبارک آن حضرت جبرئیل فریاد برآورد: «قد قتل الحسین (علیه‌السلام) بکربلا؛ کشته شد حسین بن علی (علیه‌السلام) در کربلا»[4].

صاحبان چشم یعنی جن و انس و حیوانات گریستند[5]. آسمانها خاکستر سرخ و خون باریدند[6]. خورشید سرخ گشت و کسوف آغاز شد[۴۸]. صفهای ملائکه به هم خورد و دست از عبادت برداشتند[7]. درختان با خارج شدن خون از شاخه‌هایشان گریستند[8].

هوا با ظلمت و تاریکی و گرد و خاک و بادهای سرخ نالید که مردم فکر کردند عذاب نازل شده است[9]. زمین با زلزله برای آن حضرت خروشید. کوهها مضطرب شدند و بعضی متلاشی شدند[10].

پرندگان با گریه نالیدند: «ألا قتل الحسین (علیه‌السلام) بکربلا؛ آگاه باشید حسین (علیه‌السلام) در کربلا کشته شد!»[11]

دریاها با منشق شدن و رفتن بعضی داخل بعضی دیگر و تولید موج نمودن، و ماهیان با خارج شدن از آب، جنیان با نوحه گری و مرثیه سرایی، عموم مردم به اضطراب خاطر و دلهره و از خواب پریدن[12]، تاثیر خود از عزای حسین (علیه‌السلام) را نشان دادند. همزمان با این واقعه ملکی از دل عرش ندا داد: ای امت ظالم گمراه بعد از نبی خود، خداوند شما را برای درک عید فطر و قربان موفق نکند[13].

ملکی دیگر در این روز بالهای خود را روی دریاها باز کرد و ندا داد: ای اهالی دریاها، لباس حزن و اندوه بپوشید که فرزند رسول خدا را سر بریدند[14].

ملائکه یک باره به ناله در آمدند و گفتند: خدایا! چه می‌کنند با حسین (علیه‌السلام) برگزیده تو و فرزند برگزیده تو؟![15]

در این هنگام کنیزی از طرف خیمه‌گاه می‌آمد. گفتند: کجا می‌روی؟ گفت: می‌روم از آقایم برای بانوان حرم خبر بیاورم. گفتند: آقای تو کشته شد. به سرعت به خیمه‌ها بازگشت در حالی که بر صورت می‌زد و صدایش به ناله و گریه بلند بود[16].

در این هنگام ذوالجناح از مقتل به طرف خیمه‌ها می‌رفت در حالی که می‌گفت: «الظلیمه الظلیمه من أمه قتلت ابن بنت نبیها؛ وای، وای، از امتی که پسر دختر پیامبرشان را کشتند»[17].

در این هنگام عقیله بنی هاشم زینب کبری (علیها السلام) از خیمه‌ها به طرف مقتل سید الشهداء (علیه‌السلام) می‌رفت و با گریه می‌فرمود: «یا أخاه، یا سیداه»[18].

در این هنگام لشکر برای به یغما بردن آنچه در خیمه‌ها‌ی اولاد رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و نور چشمان فاطمه زهرا (علیها السلام) بود از یکدیگر سبقت می‌گرفتند[19].

علویات و فاطمیات، دختران رسول خدا (صلی الله علیه و آله) حسب الامر حضرت زین العابدین (علیه‌السلام) که به عمه‌اش حضرت زینب (علیها السلام) فرموده بود، با گریه از خیمه‌ها بیرون آمدند و رو به بیابان نهادند و در این زمان دود و آتش از خیمه‌ها بلند شده بود[20]. در این زمان بود که عقیله بنی هاشم (علیها السلام) با دلی سوزان و چشمی گریان و قلبی محزون می‌فرمودند: «وا محمداه! صلی علیک ملیک السماء، هذا حسین مرمل بالدماء، مقطع الأعضاء و بناتک سبایا»{21].

در این روز بود که «أبکت والله کل عدو و صدیق؛ با سخنانش دوست و دشمن را گریاند»[22].

ابوذر بعد از ذکر واقعه کربلا در حالی که گریه می‌کرد فرمود: «اگر بدانید در زمان شهادت حضرت چه بر اهل عالم می‌گذرد گریه می‌کنید به حدی که جان بدهید»[23].

پی نوشتها:

[1] - بحارالانوار: ج ۱۰۱، ص ۳۲۳.

[2] - الخصائص الحسینیه: ص ۲۳۳.

[3] - کامل الزیارت: ص ۸۰.

[4] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۱۷۳.

[5] - کامل ازیارات: ص ۷۹.

[6] - امالی صدوق: ص ۱۴۲.

[7] - علل الشرایع: ج ۱، ص ۱۶۰.

[8] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۲۲۱.

[9] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۲۳۳.

[10] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۵۷.

[11] - کامل الزیارات: ص ۸۱.

[12] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۱۹۲.

[13] - امالی صدوق: ص ۱۱۰.

[14] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۲۱۷.

[15] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۲۲۱.

[16] - امالی طوسی، ج ۲، ص ۳۲.

[17] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۵۸.

[18] - بحارالانوار: ج ۴۴، ص ۲۶۶.

[19] - بحارالانوار: ج ۴۵.

[20] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۵۸.

[20] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۵۸.

[21] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۵۸.

[22] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۵۹.

[23] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۲۱۹.


منبع : سبطین
0
0% (نفر 0)
 
نظر شما در مورد این مطلب ؟
 
امتیاز شما به این مطلب ؟
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:

آخرین مطالب

درنگى در واژه «تَنَقَّبَتْ» در زيارت عاشورا (1)
كمك كردن به اهل بيت(علیهم السلام) و نيكي كردن و ...
اصلاح مفاسد، هدف اصلي قيام امام حسين عليه السلام
انحراف جامعه در عصر امام حسين عليه السلام
عاشورا ،الهام بخش ترین پرده های تاریخ انسانیت
برداشت دنیاگرایانه از قیام عاشورا
حسين اصلاح گر بزرگ از ديدگاه قرآن
چرا حسين(ع) فراموش نمى‏شود؟
در بيان شهادت حضرت علی اصغر (ع)
بعد سياسى و احياى عاشورا از منظر فقه(4)

بیشترین بازدید این مجموعه

در بيان شهادت حضرت علی اصغر (ع)
واقعه عاشورا در بیانات مقام معظم رهبری
کوفه وبزرگترین جنایت تاریخ
علماء و توسل به امام حسین (علیه‏‌السلام)
درنگى در واژه «تَنَقَّبَتْ» در زيارت عاشورا (1)
كمك كردن به اهل بيت(علیهم السلام) و نيكي كردن و ...
آيا در انديشه فردا هستى ؟
خطابهاى غضب آلود و به ستوه آورنده
چرا حسين(ع) فراموش نمى‏شود؟
حسين اصلاح گر بزرگ از ديدگاه قرآن

 
نظرات کاربر

پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز



گزارش خطا  

^