عقل طبيعى و خدادادى انسان، به تدريج، از طريق ديده ها و شنيده ها رو به كمال مى رود و به قول امير المؤمنين على، عليه السلام، انسان عقل مسموع پيدا مى كند. كودك رفته رفته بزرگ تر و فهميده تر، مى شود و بسيارى از برنامه هاى بچگانه را كم كم كنار مى گذارد و به طرف يك سلسله برنامه هاى مثبت سوق پيدا مى كند كه اين مربوط به عقل اوست.
اگر عقل انسان رشد كند، انسان را در زمره انبيا و ائمه طاهرين، عليهم السلام، قرار مى دهد؛ چراكه عقل انسان را به پيروى از انبيا و ائمه به عنوان رهبران واقعى بشر تشويق مى كند. در نتيجه، انسان سعى مى كند مانند ايشان زندگى كند: از حرام خدا گريزان بوده به حلال خدا عشق بورزد، قناعت پيشه كند، اخلاق نيكو داشته باشد و ...
وجود مبارك امام موسى بن جعفر، عليه السلام، درباره ارزش هاى فراوان عقل مسموع و كمال يافته مى فرمايند:
وقتى انسان از عقل كامل برخوردار شود، يكى از نتايج آن عقل كامل درخواست هاى بسيار شايسته از پروردگار عالم است.
اين گونه درخواست ها در قرآن مجيد، روايات و دعاها به وفور يافت مى شوند؛ ضمن اين كه وقتى انسان از خدا درخواستى مى كند، پروردگار بزرگ زمينه دستيابى انسان به آن خواسته را فراهم مى كند و جمله ذرات زمين و آسمان هماهنگ مى شوند تا انسان به آنچه خواسته برسد. ازاين رو، كليد همه قفل ها در اختيار انسان قرار مى گيرد. خداوند در قرآن مجيد مى فرمايد:
«و عنده مفاتح الغيب لا يعلمها إلا هو».
وكليه خزائن غيب نزد خداست، و كسى جز خدا بر آن آگاه نيست.
پروردگار عالم، با توجه به رحمت و عنايت خاص الهى، مى تواند به خواهندگان و دعاكنندگان لطف كند و خواسته هاى آن ها را پاسخ گويد.
منبع : پایگاه عرفان
