در روايات آمده است يكى از كسانى كه در ايام جوانى خود اين دعا را فراوان مى خواند و درخواستش مستجاب شد، وجود مبارك امير المؤمنين، عليه السلام، بود. حضرت خدا را وكيل ازدواج خود قرار داد، لذا روزى كه به خانه پيغمبر، صلى اللّه عليه و آله، آمد سرش را پايين انداخت و هيچ نگفت. پيغمبر فرمود: على جان! براى كارى به خانه من آمده اى؟ عرض كرد: گمان مى كنم وقت ازدواجم است! و ديگر هيچ نگفت. آن گاه، جبرئيل نازل شد و به پيامبر فرمود: خداوند مى فرمايد فاطمه را به عقد على درآور، من نيز در عالم ملكوت عقد زهرا را براى على مى خوانم.
اين اثر دعاى على است. فاطمه زهرا، در حقيقت، اجابت دعاى امير المؤمنين، عليه السلام، از سوى پروردگار است. حال، اين كه در باطن عالم چه پيوندهايى و چه روابطى وجود داشته است را تنها خدا مى داند.
ذريه اى كه خدا به اين زن و شوهر عنايت كرد مصداق «للمتقين اماما» نيز شدند؛ هم مردانشان و هم زنانشان. يكى از افراد اين ذريه وجود مبارك زينب كبرى، عليها السلام، بود. در روايات آمده است كه وقتى قنداقه ايشان را به پيغمبر، صلى اللّه عليه و آله، دادند، پيامبر اين جمله را فرمود كه نشان دهنده عظمت اين خانم است. ايشان به فاطمه زهرا، عليها السلام، فرمود:
اى پاره تنم و روشنى چشمانم! هركس بر زينب و مصائب او بگريد، ثواب كسى را دارد كه بر دو برادر او حسن و حسين، عليهما السلام، بگريد.
منبع : پایگاه عرفان
