برخورد منافقانه يهود با اهل ايمان‏

مسئله نفاق و منافق و زيان هاى غيرقابل جبران دوروئى و يكى نبودن ظاهر با باطن و هماهنگ نبودن سيرت با صورت در آيات اوائل سوره مباركه بقره به طور مفصّل مورد بحث قرار گرفت، لذا در اين بخش از تفصيل آن صرف نظر نموده به صورتى مختصر به آن اشاره مى كنم.

اگر دل انسان بر پايه ايمان و اخلاق انسانى، و خصائص ملكوتى و انصاف و ميانه روى استوار و ثابت نباشد، هر لحظه با طوفانى مخرّب، و آمالى بيپايه، و حملات هوا و هوس به طرفى ميل پيدا مى كند و حالات مثبتش به حالات منفى تغيير مى يابد، و دگرگونى هاى زيان آور به بالا و پائينش ميبرد و لحظه به لحظه به شكلى در مى آورد و انسان و دنيا و آخرتش را به دنبال خود ميبرد و نمى گذارد در معرض رحمت و الطاف حق قرار گيرد، و از فيوضات الهيه و عنايات ربانيه بهره مند گردد و به سعادت ابدى بينديشد، و نظم و انضباطى هماهنگ با فرهنگ الهى در شئون ظاهر و باطن خود برقرار نمايد.

قلب هرجائى و دل خالى از انصاف شاگردى است كه در كلاس توحيد، و مدرسه نبوت، و فضاى اعتدال و ميانه روى حاضر نمى شود، و ثبات و قرارى در امور مثبت ندارد، و اگر هم در كلاس توحيد و مدرسه نبوت حضور يابد جمعيت خاطر پيدا نمى كند و از تخت پريشانى و اضطراب به زير نمى آيد، و به توحيد و ايمان و قبول نبوت و يقين به آخرت متصل نمى گردد و دمى آرامش نمى يابد و هر چيزى و هر حقيقتى را فقط و فقط براى ارضاى هواى و هوس و شهواتش مى خواهد و صاحبش را براى جلب خوشنودى ارباب كفر و شرك هزينه مى كند و بيباكانه او را به هر گناهى آلوده مى نمايد، و براى ضربه زدن به اهل ايمان وادار مى كند.

پيامبر بزرگوار اسلام درباره قلبى كه بنيانش به توحيد و يقين به آخرت و ايمان به نبوّت استوار و محكم نيست در رواياتى مى فرمايد:

«لقلب ابن آدم اسرع تقلباً من القِدر اذا استجمعت غليا:»

هر آينه دل آدميزاد از ديگ در حال جوشيدن تغيير پذيرتر است.

«ان قلب ابن آدم مثل العصفور ينقلب فى اليوم سبع مرات:»

دل آدميزاد هم چون گنجشك، هفت بار در روز دگرگون مى شود و تغيير پيدا مى كند.

«انما مثل القلب مثل ريشة بالفلاة تعلقت فى اصل شجرة يقلبها الريح ظهراً لبطن:»

داستان قلب مانند پرى است كه در بيابانى از شاخه درختى آويزان شده كه باد بيابانى هر لحظه آن را به اين سود و آن سو مى كند.

«مثل القلب مثل ريشة بارض تقلبها الرياح:»

حكايت دل مانند پرى روى زمين است كه بادها آن را جابهجا مى كند.

گروهى از يهود زمان پيامبر به خاطر دنياپرستى، و آلوده بودن به هوا و هوس، و مكتب خطرناك حس گرائى و براى ارضاء آمال و آرزوهاى باطلشان و اين كه هم از اسلام و هم از كيش خودشان بهره مادى و نفع ظاهرى ببرند، و با نگرانى سخت و دلهره شديد از اينكه اسلام با پيشرفت محيرالعقولش وضع مكتب ها و آئين هاى گذشته را در هم ريزد و در همه شئون پيش افتد و آنان در فضاى عقب ماندگى بمانند و دنباله رو شوند و دچار اقليت و خوارى گردند از روى مصلحت انديشى نسبت به زندگى و مكتب خويش چون با مؤمنان ديدار مى كردند اعلام مى داشتند كه ما به آنچه شما ايمان آورديد ايمان آورديم، و گواهى مى دهيم كه پيامبر شما در همه امورش صادق و درست كردار و گفتارش محكم و استوار است و ما او را با توجه به همه اوصافش كه در آيات تورات كه كتاب دينى ماست بيان شده شناخته ايم و بر خود با تكيه بر آيات تورات واجب ديده ايم كه به او ايمان آورده، و نبوت او را بپذيريم و تسليم او شويم.