قرآن مجيد در سوره مباركه لقمان آيات 12 تا 19 مسئله عطاى حكمت به لقمان و توضيح حكمت را بدينگونه بيان مى دارد:
ما به لقمان مقام حكمت عطا كرديم و دستور داديم به شكر خدا برخيز كه هر كس شكر حق گويد به سود خود اوست و هر كس ناسپاسى كند به زيان اوست كه خدا بى نياز و ستوده صفات است.
قسمتى از حكمت هاى لقمان دستورها و پندهايى بود كه به فرزندش داد، آن مرد حكيم به فرزندش فرمود:
فرزند عزيزم! هرگز به خداوند شرك مياور كه شرك ستم بزرگى است، از سفارش هاى حضرت حق به انسان است كه در حق پدر و مادر نيكى كن، خصوصاً مادر كه چون بار حمل فرزند برداشته تا مدت دو سال كه طفل را از شير باز گيرد، هر روز بر رنج و ناتوانيش افزوده شده است به همين خاطر به مادر بسيار نيكى كن، نخست شكر مرا كه خالق تو و پدر و مادر و جهان هستى هستم به جاى آر، آنگه از پدر و مادر تشكر كن كه بازگشت همه به سوى من است.
و اگر پدر و مادر، تو را به شرك به خدا وادار كنند، در اين زمينه از آنان اطاعت مكن، اما در زندگى دنيا با آنان با حسن خلق مصاحبت نما و از راه آن كس كه به درگاه ما رجوع و انابه اش بسيار است پيروى كن كه پس از مرگ رجوع شما به سوى من است و من شما را به تمام اعمالتان آگاه خواهم كرد.
اى فرزند عزيزم! بدان كه خداوند اعمال بد و نيك خلق را اگر چه به مقدار خردلى باشد در ميان سنگى يا در طبقات آسمان ها يا زمين پنهان باشد، همه را در روز محاسبه مى آورد كه خدا بر همه چيز دانا و آگاه است.
فرزند عزيزم! نماز را به پاى دار و امر به معروف و نهى از منكر كن و در اين زمينه از مردم نادان هر آزارى بينى صبر پيشه كن و استقامت نما كه اين حوصله و استقامت و صبر و پايدارى در راه تربيت مردم و هدايت آنان نشانه اى از عزم ثابت مردم بلند همت در امور لازم عالم است. هرگز با تكبر و ناز از مردم رخ متاب و در زمين با غرور و تبختر قدم برمدار كه خداوند مردم متكبر خودستا را دوست ندارد.
در كليه شؤون حيات ميانه روى اختيار كن و سخن آرام بگو نه با فرياد بلند كه منكر و زشت ترين صداها صداى الاغ است «شايد مراد از صداى الاغ در اين حكمت هياهو و جنجال و ياوه گويى هاى مردم نادان و مغالطه كار باشد».
منبع : پایگاه عرفان
