اللّه که تنها مستجمع جمیع صفات کمالیه است، قابل اطاعت است و غیر از او باید در برابر وجود مقدّس او تسلیم باشد. نه تنها ما این وظیفه را داریم، بلکه از راه قانونى که خودش به ما ابلاغ کرده، این وظیفه به عنوان یک وظیفه تکوینى، بر عهده تمام موجودات عالم قرار داده شده است که در برابر محبوب و معبود خودشان سر تسلیم فرود آورند و این حالت تسلیم تا زمانى که موجود هستند، با آنان همراه است.قرآن مجید هم بر این معنا دلالت دارد، در سوره الرحمن آمده است :« وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ »6.و گیاه و درخت همواره [ براى او ] سجده مى کنند .تمام درختان عالم و نه فقط درختان زمین و تمام ستارگان عالم، در برابر وجود اقدس او حالت سجده دارند ؛ یعنى تسلیم محض او هستند و هر کجا اطاعت محض باشد، نظم محض هم حکم فرماست و موجودى هم که مطیع محض باشد، به سوى میوه دادن و نتیجه دادن در حرکت خواهد بود و حتما نتیجه اش را آشکار مى کند. بنده محض، ثمرات وجودش را آشکار مى کند، چون هر ثمرى براى هر موجودى، در همین حالت تسلیم، عبودیت و در همین حالت خضوع اوست.
